Pffft, pffft, pffft, ge moet het maar voorhebben. Toen Slow en mske deze namiddag terugkwamen was ’t scherm zwart en dat stonk hier, maar dat stonk …

De ganse disco van voor op de pc stond wel nog aan maar verder … Slow zette de pc vanachter af, mske zette de pc van voren op. Niks, niks, niks. Het scherm bleef zwart, de pc bleef stil, alleen zijn flipperkast zette hij op en af. Eigenlijk waren dat wel Slow en mske met die knoppekes.

mske wou dan efkes naar de pc-specialist bellen maar die zijn nummer … Slow heeft het opgezocht. “Dat klinkt als de voeding” zei hij “kom er maar mee af”.

mske zuchtte, want zo hier en daar leest ze wel van mensen wiens pc door kennissen en vrienden en familie gratis én thuis wordt gerepareerd, maar hier moet mske betalen voor het herstel en kunnen ze nog de pc zelf wegbrengen ook.

Maar de man had gezegd dat, als het de voeding was, ze die pc morgen al zouden terug kunnen hebben. Maar hij zou wel proberen om er zelf al eens naar te kijken.

Om vijventwintig voor zes kwam het telefonisch bericht dat ze de pc mochten halen, maar om zes uur was het sluitingstijd. Ze zijn de auto in gesprongen en hoopten dat er niks mis ging. De twee tractoren die net voor hun neus uit het veld kwamen is Slow voorbijgeseesd, sjaans dat er geen tegenliggers kwamen en op twee plaatsen was het toch een heel klein ietsiepietsie beetje sjaans dat er geen peipo’s stonden. De twee rooi lichten? Die waren rood, wat hadde nu gepeisd.

Aaiaiaaiaiaai! Daar stond ene bij de deur. “Die is aan ’t afsluiten” zei Slow. mske joepte de auto uit en repte zich naar binnen terwijl Slow deftig parkeerde. Maar ’t was vals alarm. Het was een klant die met de klink in zijn handen nog efkes een parolleke deed.

En nu staat hij hier weer, met een nieuwe voeding, lustig te doen wat een pc moet doen. We zullen maar heel stillekes zeggen dat mske toch zinnens is om deze zomer een nieuwe te kopen, maar dat moet hij natuurlijk niet horen, stel dat hij nog meer kuren krijgt.