Grijs was ’t. Alles grijs. De mist was grijs. Die sijpelde die nacht via het open raam in mskes hoofd en zat daar dan ook grijs te wezen.

Grijze gedachten zijn niet goed, dat weet mske ook wel, maar ze zei dat ze er geen kleurige kan op na houden voor ze het grijze zaakske op een rijtje had.

Dat grijze zaakske was de avond ervoor begonnen door het ontdekken van een netlog. Daardoor keek mske eens verder en ontdekte de facebooks. En het gevoel van vele jaren geleden kwam terug. Toen ze individueel aan mske zegden hoe leuk ze wel was maar toch maar vertelden over de dingen die ze dan samen in groep konden gaan doen, dingen waar mske van moe niet naar toe mocht.

Er waren de blogs en mske tracht steeds een persoonlijke reactie te zetten of ze zet niets. Ze berekent niet hoe dikwijls iemand bij ons reageert al merkte ze de verminderde interesse. Toen vond ze de facebooks en dacht: “daar zitten ze”. Daar zaten er nog meer. Nog veel meer. Bij netlog trouwens ook.

Uiteindelijk veranderde de ontdekking niets, al was er weer het gevoel van: “jij hoort hier niet bij”. Het zij zo. Facebook en netlog zijn aan mske niet besteed. Ze heeft er geen zin in om kunstmatig vriendjes te gaan kweken en ziet er het nut niet van in.

Die winterdag zijn de grijze gedachten in mskes hoofd samen met de mist opgetrokken. Eigenlijk was het gewoon een bevestiging van wat mske al lang weet. Veel mensen kennen haar enkel als ze er zelf baat bij hebben.