mske trok vanmorgen de deur hier open, stapte binnen en zei “bah”. Ze voelde zich wat mottig en de warmte sloeg in haar gezicht. “Bah” zei ze nog eens. Ze realiseerde zich ineens dat ze al sinds dinsdag niet meer buiten was, post binnenhalen buiten beschouwing gelaten en het immer openstaande slaapkamervenster ook. “Ik zou eens buiten moeten zijn” vervolgde ze.

Slow keek op en zei: “als je zin hebt, kan je de lege flessen en potten naar de glascontainer brengen”, mske deed haar stappers aan en greep de rammeltas en vertrok. Ze trachtte even de inhoud van de postbus te controleren om te zien of die wel gelicht was geweest met de sneeuw, maar ze kon zo niet in een boog van 45° kijken en gaf het dan maar op.

Ze klangde alle potten en flessen in het juiste bolleke en keerde op haar stappen terug, ze voelde zich verkwikt.

Toen ze binnenkwam zei Slow: “hij heeft juist gemaild, het pakske is toegekomen”.