mske duwde tegen de berg op en hoorde achter haar een niet al te normaal geluid, terwijl ze Slow “Aah” hoorde zeggen. “Wat is’t?” vroeg ze over haar schouder en ze keek achterom waar ze Slow gewoon zag staan. Aangezien hij er niet uitzag alsof hij iets ernstig aan de hand had en omdat mske geen zin had om die berg te voet op te trekken reed ze de laatste meters tot boven nog verder en stopte dan.

Slow kwam te voet aangestapt met zijn hand op zijn zadel waardoor de fiets allerlei rare capriolen maakte want het was Slow’s linkerhand terwijl zijn rechterarm gewoon langszij hing.

Slow’s fiets heeft kuren. Zoveel is duidelijk. Sedert ze hem na de winter van stal haalden heeft die alle dagen al wat met Slow’s voeten gesold. Eerst en vooral gaat de band plat want er is een ringske van het soupapeke verloren. Slow pompt alle dagen die band op. Gisteren stond een vijs van het pedaal los. Slow heeft die vijs vast gezet. En vandaag trapte die ellendeling door zodat Slow bijna overkop ging en daardoor zijn eigen volle gewicht op zijn schouder kreeg. Zijn slechte schouder wel te verstaan.

Eigenlijk zouden we dit verhaalke moeten censureren, want hier staan veel woorden in die als scheldwoord ingekleurd zijn, zoals daar zijn: “zijn vijs staat los” en “hij trapt door”. Gelukkig gaat het over de fiets.