Twee jaar is het. Twee jaar dat dit blog in deze vorm bestaat. Een mens vraagt zich af waar de tijd blijft.

Het idee om het blog te verhuizen was voortgekomen uit een reeks onhebbelijkheden van de provider van het oorspronkelijk blog, op de spits gedreven door een verregaande minachting voor de bloggers als persoon.

Toen begon de verhuis. Want het oorspronkelijk blog moest mee, daar stond teveel op verteld om zomaar achter te laten. Bij aanvang zag het er naar uit dat het redelijk snel zou gaan, maar er waren de zaken waar ik geen rekening had mee gehouden.

Zo waren er de zomers. Na een ganse dag aan de pc voor het dagelijks brood was het onmogelijk om verder te verhuizen als daar buiten alles riep: “mske kom toch naar buiten!”

Waar ik ook geen rekening had mee gehouden was de inhoud op zich. Zo waren er momenten dat ik echt moest stoppen met verhuizen omdat ik weer in één of ander donker moment werd terug geduwd. Het leek soms of ze nooit waren weggeweest.

De evolutie van het blog op zich was trouwens een studie op zich waard. Van het van me afschrijven van dingen evolueerde het naar wat het nu is. Er waren indertijd dagen dat ik schreef om niet te moeten denken. Dingen die het verhuizen niet waard waren. Citaten die ooit een betekenis moeten hebben gehad die ze nu niet meer hebben. Weg ermee! Mogelijk vervormt dat ergens het beeld van toen maar de essentie is wel gebleven.

Sommige van die waardeloze berichtjes bleken wel ineens geheugensteuntjes. Die zijn mee verhuisd. Sommige berichtjes, waarvan we niet meer weten wat ze betekenen zijn ook mee gekomen. Mogelijk komt de herinnering terug.

Wat ons nog opviel waren de andere bloggers. De eerste bloggers, zij die wegbleven of stopten. Het is ongelooflijk te zien hoeveel mensen ooit blogden en mijn blogweg passeerden. Ook ongelooflijk hoeveel ik er ondertussen al vergeten was. Hetzelfde geldt voor verdwenen reageerders ook trouwens: de krapuleuze, de tellerobsédés, de hallokes en goeweekenders. Blij dat ik daar vanaf ben geraakt, die hadden trouwens geen belang. Er waren ook de leuke, mooie en treffende reacties natuurlijk.

De laatste maanden heb ik er vaart achter gezet, achter die verhuis. Die moest en zou vóór vandaag afgerond zijn. Op zeker ogenblik zag het er naar uit dat het ging lukken nog voor één maart, maar ondanks de prioriteit van het blog zijn er toch nog hogere prioriteiten, zodoende werd het negen maart.

Wat nu nog overblijft is een lijstje met kleinigheidjes die nog te doen zijn zoals hier of daar een prentje bijwerken. Natuurlijk ook nog het grote werk om het oorspronkelijk blog leeg te maken, postje per postje want het helemaal verwijderen doe ik niet.  Maar de zomer zit er aan te komen en ze beginnen daar buiten al te roepen van: “mske kom naar buiten!”

Gelukkig heb ik de beslissing twee jaar geleden genomen. Net dezelfde problemen van toen doen zich nu terug voor bij de provider van het oorspronkelijk blog en qua minachten hebben ze blijkbaar nog niks bijgeleerd.