« …

Ze vingen de terugweg aan. mske was blij dat het zo goed ging. Ze hadden er toch al een aardig aantal kilometers opzitten.

Ze reden het leuke stukje, ze reden de kasseitjes. En toen ging het fout. Grondig fout. Want iets later zei Slow: “mske, mijn achterband loopt leeg”. mske dacht dat ze het in Keulen hoorde donderen. Na al dat gedoe met die band vorige week was dit toch iets waar ze niet op gerekend hadden. En ze hadden de pomp niet bij. Daar sta je dan op zoiets van een 13-15 km van huis, midden in het veld.

Slow heeft zijn fiets tot in de bewoonde wereld geduwd en daar hebben ze een vriendelijke man gevraagd of hij soms geen fietspomp had om even die band op te pompen. Dat had hij. Iets voorbij Tienen centrum was de volgende halte. Deze keer een vrouw die het gras afreed. Maar de band raakte niet echt hard, zodat Slow iets later, weeral in het midden van het veld, nogmaals stil stond. “Dit gaat zo niet” zei mske en ze besloot door te rijden en thuis de pomp te komen halen.

En daar maakte zij een grote fout. In plaats van aan haar normale tempo naar huis te rijden, zette ze er een tandje bij. “Hooooow, zo niet” gilden de voorbije zo goed als 60 kilometers en ze beten in mske benen aan onze steile berg. Waar ze anders maar een 20-tal meters te voet doet, geraakte ze nu amper halfweg.

Thuis gooide ze alle overbodige gewicht van haar fiets, gooide een grote fles cola in haar bak, de pomp er achterna en nam enkel haar portefeuille nog mee. Ze belde Slow. Die nam eerst niet op. Nu kreeg mske wel degelijk de daver want Slow kan sowieso al niet tegen de zon en nu dit er nog bij. Bij de tweede poging wist hij haar te vertellen dat hij al bijna bij hun gebruikelijke bushalte was, hij had onderweg bij een doof oud peeke nog wat lucht in die band gekregen, maar was nu weer te voet, maar als hij nog iemand in de hof bezig zag … “Ik kom af” zei mske en ze sprong op haar fiets maar zoals altijd, iets wat anders zonder problemen lukt, dat gaat niet als het echt zou moeten. Ze moest een stuk te voet.

Eens boven op de kop net voor ze de hele steile af zou gaan, zag ze Slow, hij was al aan de boomkes want hij had onderweg nog iemand aangesproken gehad. mske was wel erg ongerust want Slow zag er echt niet goed uit.

Eens thuis heeft ze hem, na het obligatoire drinken, eerst en vooral onder de douche gestuurd, vanwaar hij iets heeft geroepen dat ze niet had verstaan. In zeven haastjes was ze de trap op. Hij had zijn sloefen vergeten, maar hij foeterde ook nog op de kraan van de douche. Hij kreeg die niet dicht, waarop mske indiscreet de douchedeur opende en zag dat hij aan de thermostaatregelaar stond te draaien. Dat was geen goed teken.

Ze dacht aan een zonneslag, gezien de hoofdpijn en ook andere misselijke symptomen waar hij over kloeg en ze heeft hem dan ook sito presto op de zetel gecommandeerd.

Toen wou ze ook efkes recupereren. Ze zette zich voor de pc, opende de mail en de hoofdpijn ontplofte achter haar ogen. Toen ze haar sandalen wou uittrekken en zich bukte werd ze ook misselijk. Ze is dan maar op de tweede zetel gaan liggen en mompelde iets over de herstelling van die band, waarop Slow zei dat hij geen fiets meer kon zien. mske viel in slaap. Twintig minuten later realiseerde ze zich dat Slow de TV had aangezet en tussen zijn oogleden door naar de match van FC de Kwibussen aan het kijken was.

En toen, toen was het ineens voorbij. Gewoon zo plots als het was opgekomen was het weg.

De paterskerk van Tienen zal voor een andere keer zijn.