Dat dat hier het geval is, zal iedereen wel weten zeker, maar we hebben het nu niet over onze omgangstaal maar over het miniatuur televisieprogramma dat de toenmalige BRT uitgaf ergens in zestiger jaren, tussen 1962 en 1972, volgens opzoekingen op google. Het was een taaltipprogramma, kwam iets voor het nieuws en het werd gepresenteerd door drie taalkundigen nl. Joos Florquin, Fons Fraeters en Annie Van Avermaet en een hond.

Het moet op een zekere manier wel een aantrekkingskracht gehad hebben gezien zowel Broer als mske er gek op waren. Zo zal het fragment met “wij solderen” mske altijd bijblijven als iets wat ze toen als uitermate grappig beschouwde.

We wilden het natuurlijk niet echt hebben over dat programma ook niet maar wel over het toeval dat maakte dat mske aan dat programma dacht.

Het toeval dat maakte dat Slow ergens vorige week opkeek en vroeg: “mske, wordt “sowieso” met twee “zetten” of met een “zet” en een “es” geschreven?” mske die dat eigenlijk ook niet juist wist zei dat zij dat ook niet juist wist maar dat ze dacht dat het “sowieso” moest zijn.

En nu komt het toeval op de proppen want net dit weekend kreeg mske een mail waarin het woord stond met tussen haakjes de bedenking over de juistheid van de schrijfwijze.

Dat was toch klaar en duidelijk een teken dat mske dat eens moest gaan uitpluizen, denkte niet? En dat deed ze. Het is niet zowiezo en het is niet zowieso, neen, het is sowieso, blijkt uit het Duits te komen en kan in het Nederlands ook vervangen worden door “hoedanook”.

Nu is de vraag of we alle “zowiezo’s” en zowieso’en” die al op dit blog staan gaan vervangen, of niet. Als we ’t vervangen gaan we dat dan doen door “sowieso” of door “hoedanook”?

Nog één keer “Hier spreekt men Nederlands” zien met de nodige goede raad, het zou ons plezieren.