Zoneke had mske enkele filmkes getoond op de laptop en toen hij en Bollie weg waren had mske aan Amke en Ella ook een filmke getoond.

Waarna Amke vroeg of Ella’s verjaardagswensen nog steeds op het blog stonden, die mske dan nog efkes liet zien en er ondertussen van profiteerde om de reacties te gaan lezen. Ze grinnikte.

“Wie is Max?” vroeg Amke. mske legde het uit. “Niemand laat zijn eigen pint alleen” las Amke. “Wat wil Max zeggen?” vroeg ze. mske legde uit over een liedje van Willy Alberti dat “Niemand laat zijn eigen kind alleen” heet. “Hier staat pint” zei Amke. Dus heeft mske het ganse verhaal maar verteld. “Hoe gaat dat liedje?” vroeg Ella. Slow gaf een voorstelling.

Toen Ella naar de tafel liep om te gaan eten, zong ze: “niemand laat zijn eigen pint alleen”.  Na het eten zong Ella: “niemand laat zijn eigen pint alleen”. Toen ze de trap opging, bij het uitkleden, in het bad, tot in bed …

“Zoon” zei mske later “het kan zijn dat Ella morgen een nieuw liedje zingt”. “Welk liedje?” vroeg Bollie. “Niemand laat zijn eigen kind alleen van Willy Alberti” zei mske “ze heeft het maar één keer gehoord, van Slow dan nog”. “Ah ja” zei Bollie “ons Ella moet maar één keer iets horen”. “Alleen zingt ze daar een vrije interpretatie van Max op” zei mske.

Zoneke keek op. Hij heeft al een paar dingen over Max gehoord, zie je. “Wat zingt ze dan?” vroeg hij. mske vertelde het hem. “Ja lap!” lachte Zoneke “nu gaat ze dat morgen in ’t school zingen en kan ik het weer gaan uitleggen”.

Hij vervolgde: “merci zenne moeder”.