Zoals naar goede gewoonte bij de voorjaarsklassiekers trok mske weeral welgemoed richting zetel waar ze zich gewoonlijk onder een seuze nestelt om naar de koers te kijken. Al was de seuze vervangen door haar slaapzak.

Zoals naar goede gewoonte en algemeen genomen valt mske dan na een pozeke in slaap om wakker te schieten om het moment suprême mee te maken.

Dat ze Michel Wuyts maar een vervelende vent vindt dat vertelden we al, geef maar eens Michel Wuyts in in onze zoekfunctie hier links in de kolom. Dat José De Cauwer er niet bij was vond ze dan wel goed. En dat ze Karl Vannieuwkerke wel een toffe vindt … geef maar eens Karl Vannieuwkerke in in onze zoekfunctie hier links in de kolom.

Ze begon de slaap te voelen zo een vijftien kilometer voor het Bois de Wallers-Arenberg. “Niet in slaap vallen” dacht ze “nu nog niet”. Ze voelde dat het moeilijk werd, nog 14 km, nog 13, nog 12, nog 11, nog 10 …

Met een ruk schoot ze wakker toen Slow uitriep: “en die van Quickstep er over natùùrlijk!” en ze zag nog net in de herhaling hoe Guillaume Van Keirsbulck over de voor hem rijdende renner gekatapulteerd werd. Doordat ze zo bruusk gestoord was in haar eerste doezel kwam de slaap niet zo snel meer terug en ze zag het peloton met Tom Boonen op kop door dat bos razen.

Zodoende hoorde ze Michel Wuyts met zijn geschiedenislessen en Karl Vannieuwkerke met de actualiteit. En Wuyts met het weerbericht. Dat ging dan zo: “de wind pal op de neus. Er zit veel tegenwind. Het is opletten geblazen voor de wind”.

mske kreeg het van die vent zijn winderigheid. Ze gooide zich op haar zij en ze zei: “Natuurlijk moet je oppassen met al die wind of je hebt de broek vol”.

Natuurlijk viel mske niet meer in slaap, het werd te spannend. Maar ze vond het wel erg leutig toen Karl tegen Wuyts zei: “stop nu eens met zeuren”. Dat had zij namelijk ook al gezegd maar dat kon Wuyts niet horen.