Gisterenmorgen was het hier in de woonplaats nogal stil. Je zou denken dat dat normaal is, dat Slow en mske met hun beidjes niet zo veel lawaai maken. Maar Amke en Ella waren en zijn hier en dus was het toch wel wat eigenaardig.

Zo eigenaardig dat Slow binnenkwam en vroeg: “is dat hier een bibliotheek?”

Hoe kwam dat nu? mske tokkelde wat op de laptop die ze uitzonderlijk in de woonplaats had gezet. Amke en Ella schreven een brief aan sinterklaas. En dat vergde de nodige concentratie.

mske zag uit de hoeken van haar ogen dat de brief van Amke maar langer en langer werd. Natuurlijk, als je de sint al een jaar niet gezien, gehoord of gesproken had …

Toen hij klaar was zei Amke: “zo, ik heb hem een ruime keuze gelaten” en mocht mske lezen. De sint zal blij zijn bij het laatste zinnetje. Dat zegt namelijk:

… als ik één van deze dingen zou krijgen, dan zou ik al blij zijn …

Nu wordt er gehoopt op een antwoordje van de sint. Amke opperde dat het bericht voor Ella wel eens een verwittiging zou kunnen inhouden, gezien dat ze twee jaar geleden ook te lezen kreeg dat ze haar kamer eens mocht opruimen.

Ella lachte! Ze zei: “Aha! Maar dan ruim ik toch woensdag mijn kamer op zeker!”, wat Amke dan weer hoogst unfair vond aangezien zij twee jaar geleden niet op voorhand verwittigd was geweest.

Dit mondeling overleg had natuurlijk niet in een bibliotheek kunnen plaatsvinden al gingen de decibels niet hoger dan het gewone gespreksvolume.