Toen wij, als kind, een appel met een bruine vlek rot noemden zei mijn moeder: “die is niet rot, dat is mater”.

Mater bij een appel betekende inderdaad niet rot. Een appel is mater als hij enkel een geblutste plek heeft die verkleurde. Of je het kan opeten of niet, ik weet het niet, ik snijd het er uit.

Toen nu Luc laatst vertelde dat de onderste appel in de korf rot was, haalde ik die er uit. “Een rotte appel bederft de hele mand” was in dit geval letterlijk te nemen.

Ik bekeek hem en zei: “dat is geen rot, dat is mater”.

Of hoe je soms onbewust terugvalt op woorden uit je verleden.