Zoek
Na de reactie van Matroos op mijn laatste blog over de rommelmarkt dacht ik: “Geef ik echt die indruk?” want zoveel deden en doen we er niet.
Onze lust en ons leven, weer of geen weer? Neen, echt niet. Niet echt. We zijn buiten, komen er onder de mensen, het is een andere vorm van bewegen dan wandelen maar als het regent gaan we niet. Ik heb geen zin in nattigheid, rotte dozen en natte tenten. Het heeft wat te zien met hoe ons muts staat ook.
Dus nog maar eens over de rommelmarkten … maar dan anders.
Het was eigenlijk een idee van lang geleden dat ik ooit wel eens een rommelmarkt wou doen als standhouder. Dat kwam er pas van toen we ons in 2016 een partytent kochten en inschreven.
Dat die partytent ons tenslotte niet beviel omdat ze nogal licht uitviel, vertelde ik bij het relaas van de tweede rommelmarkt. We ruilden ze om voor een nieuwe, een robuustere, maar die stortte gewoon in, zomaar zonder oorzaak.
Omdat we toen nog met een gewone stadsauto reden bleven we wat in de buurt zodat we twee ladingen konden transporteren: één meenemen, een tweede bijhalen. In 2017 deden we er dus ook maar een paar.
Wanneer we onze huidige -duurdere maar kwalitatief betere- tent kochten, vind ik zo direct niet terug.
In 2018 ontdekten we de boekenmarkt in Aarschot en we deden de horrorrommelmarkt. Dat was de enige dat jaar.
We besloten dat het genoeg was geweest met de rommel, het stak ons tegen. Niet de rommelmarkt op zich maar de arrogantie en onbeschoftheid van meerdere kopers. We zouden ons beperken tot de boekenmarkt.
Maar in 2019 hebben we er ons terug aan gewaagd en er enkele gedaan, wat verderaf dit maal, we hadden een andere auto, een klein camionetje..
En toen kwam covid_19.
En ja, dit jaar staan er nu al een paar op de teller. We doen er zoveel we kunnen wat afstand, weer en goesting betreft.
En ik heb bedacht dat ik misschien arroganter kan zijn dan de arroganten, onbeschofter dan de onbeschoften maar dat dat niet mijn stijl is en dat ik dat evengoed kan oplossen door mijn schouders op te halen, me om te draaien en ze in hun sop gaar te laten koken.
Goed voornemen! Of het haalbaar is? Ja, behalve …
petergreyphotography
Een goed voornemen is het wel! Zijn de kopers/kijkers zo onaardig? Kijken ze neer op jullie handel of bieden ze belachelijk laag? Ik kan me wel voorstellen dat het publiek voor boeken anders is, maar ook dat alleen boeken misschien een beetje saai kan zijn.
ms
Het is niet zó erg. Het is zelfs helemaal niet erg.
De meeste mensen doen normaal, kijken en vragen of lopen door. De meeste mensen zijn gewoon vriendelijk. Neerbuigend maakten we nog niet mee.
Maar het is ook wat lokaal gebonden. Zo heb je regio’s waar het blijkbaar absoluut moet om arrogant te zijn, waar ze denken dat wat zij willen van hen is, aan de prijs die zij willen. Die bieden niet, die bieden niet af, die bedelen op dreigende toon.
Meestal kan je zelfs een gezellig babbelke doen, ook als er niet gekocht wordt. Daarom doen we het dan ook.
Wij zijn geen professionelen, dat scheelt ook wel. We hebben wat van alles. maar niet specifiek een bepaald artikel.
We hebben veel boeken, maar die gaan niet mee. We nemen enkel de boeken mee die we niet meenemen naar de boekenmarkt, een bepaald genre dus.
We hebben massa’s van iets anders (dat ik niet ga noemen om niemand op gedachten te brengen) maar dat nemen we maar met mondjesmaat mee omdat het nogal tijdrovend is om dat verkoopsklaar te hebben.
Daardoor staat er wel altijd één iemand, meestal meerdere iemanden, aan ons kraam en het is een aardig onderwerp -meestal voor Luc – om het er over te hebben.
En ja, ook (piep)jonge mensen komen een babbeltje slaan en blijven hangen … tot de vriendinnen komen zeggen dat ze wel naar de kermis willen.
Een kind met een (mini)hondje kwam zelfs eens regelmatig langs om zich door Luc wat te laten plagen met haar dobermann.
Dus voor ons is het écht eens onder de mensen komen, anders zitten we toch maar weer thuis op ons eentje naar elkaar te kijken of het over de koers te hebben. 😂😂
Matroos Beek
Ik moest even terugkijken om te zien wat mijn reactie ook alweer was. Mijn beeld was duidelijk niet correct. Maar het zou wel jullie ding kunnen zijn mochten er niet zoveel onaardige mensen rondlopen. Toch?
ms
Neen.
Er lopen niet zo veel onaardige mensen. Dat is enkel één keer op één rommelmarkt geweest en dat feit heeft me toen zo een dégoût gegeven dat we tijdelijk gestopt zijn.
Maar zelfs dan. Er kruipt wel wat tijd en werk in om het klaar te hebben, dozen sorteren en zo.
Het is een beetje zoals uitgaan. Je gaat als je zin hebt, zo doen wij het ook.
De boekenmarkt is echt ons ding, maar die is dan weer maar maandelijks.
francky
Onbeschoft zijn met de onbeschoften haalt niets uit. Ze worden er alleen maar onbeschofter door. Gewoon je ding doen en hopen dat je veel verkoopt.
ms
Ook als je niet onbeschoft wordt tegen de onbeschofteriken maar gewoon “neen” zegt worden ze nog onbeschofter. Ze willen gewoon hun zin krijgen.
Er zijn van die dagen dat je zelfs niet veel moet verkopen om het plezierig te vinden. Maar verkopen is wel mooi meegenomen.
Haba
Dat soort mensen vind ik vreselijk, je bent niet verplicht om bij een kraam te gaan kijken, of kopen, maar je kunt gewoon je fatsoen houden lijkt me. Ik kijk graag rond op rommel en/of boekenmarkten en soms koop ik wel wat maar lang niet altijd. Maar het kost een mens niets om beleefd te zijn tegen de mensen achter het kraam.
ms
Wat we ook wel al hoorden: “Ja maar, het is een rommelmarkt”.
Dat maakt het nog geen weggeefmarkt, volgens mij.
Bertie
Het valt mee dus, toch hebben een paar woorden je geraakt. daar denk je nu wat makkelijker over? Het zou ook jammer zijn om een hobby op te geven.
Zelf ben ik al lang niet meer op een rommelmarkt geweest. Gezellig was het meestal wel, behalve op de grote markten op vaste plekken.
ms
Het waren niet enkel woorden.
Die bepaalde keer stopten we de auto, stapten uit en de wachtenden (opkopers) openden de deuren en de koffer.
Gelukkig is Luc nogal impressionant van uitzicht want toen hij vroeg of ze ineens voor de auto en al een bod wilden doen, weken ze wat. En zeggen dat Luc een doetje is maar dat wisten ze niet.
Daarna gooiden ze de spullen terug als we niet akkoord gingen met hun prijs.
Die ene, riep luidop dat het bestek niet volledig was en bleef talmen toen iemand anders interesse had: “Ik ben nog aan het tellen” zei ze arrogant, de andere droop af. Haar man probeerde een prijs waarop Luc, die dus een doetje is, vroeg of hij nog wilde dat hij het voor die prijs naar de auto droeg ook.
En zo ging het maar door. Het was als een invasie van kwaadaardige wespen.
En wij dachten: “als dat de huidige trend wordt, stopt het hier voor ons”.
Nu staan opkopers/verzamelaars wel te wachten, soms in rij, maar toch, ze wachten. Ze vragen wel of we dit of dat bij hebben vooral munten en juwelen, die we niet hebben of dat ene wat we wél hebben. En dan wachten ze tot de tent staat, de tafels staan en het spul op tafel komt.
Dan houdt Luc zich met hen bezig terwijl ik het andere uitpak.
En zo, op die manier blijft het voor iedereen doenbaar.
Bertie
Nounou, dat is niet niks. Ik zie nu dat ik er niets vanaf weet.
ms
Gelukkig was dat eenmalig.
marieclaire
Nog even over die hoornaars. Vrijdagavond is in de deelstaat Burgenland, Oostenrijk, een 58-jarige man overleden door een aanval door een zwerm hoornaars. Ik las het net in de krant en dacht het jou maar even te laten weten.
ms
Dank je.
Hier in België is ook een 58-jarige fietser overleden door de steek van één bij.
Ze vooral niet boos maken dus.
marieclaire
Had ik ook gelezen.
Zelf deed ik de schuurdeur eens open en werd overvallen door een zwerm bijen. Een steek onder mijn oog. Na wat insectenbeetspul keek ik even later toch tegen de Himalaya aan. Een pijn dat het deed die beet.
ms
Niet bepaald een plaats waar je een steek moet krijgen, echt wel een fragiele zone.
marieclaire
Ik was ook wel wat bang hoor. Voor mijn oog.
ms
Dat zou ik ook zijn, als je bedenkt hoe elkendig een muggenbeet op je ooglid al aanvoelt.
elsjeveth
Een leuke hobby hoe dan ook, en och in elke winkel, supermarkt, horecagelegenheid of wat dan ook blijf je ze houden. Onbeschofte en vervelende lui. Goed dat ze jullie niet weerhouden om de markt te bevolken met de handel
ms
Dat is wat wij ook dachten, dat we ze sowieso niet allemaal kunnen vemijden.
Zo weinig mogelijk aandacht aan schenken is nog het beste.