Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het gevecht

Historia Mundi was heel groot, wel drie weiden vol.

Er waren Vikingen, Kelten en soldaten van alle tijden.

Ze speelden een stukje van de tweede wereldoorlog. Daarna kreeg ik de huls van zo een losse flodder.

De kinderen mochten tegen de soldaten vechten met isolatiebuizen.

De soldaten kregen hulp van Piet Piraat en een middeleeuwse boerin.

Ella wou niet meedoen maar we hebben toch gewonnen.

Het was heel leuk!

Previous

De reuzenstoet

Next

Kleine dingskes

8 Comments

  1. bea

    Dat moet heel plezant geweest zijn! Leuk dat jullie gewonnen hebben, Piet Piraat en de middeleeuwse boerin gaan waarschijnlijk spijt gehad hebben dat ze niet met jullie meegevochten hebben

  2. whaw een echt gevecht en gewonnen door de kinderen, zo moet het

  3. Ahaaaaa …
    Kan ik me best voorstellen dat jullie genoten van dat ‘gevecht ‘. Voor herhaling vatbaar dus … !Doe maar … !

  4. Dat moet tof geweest zijn voor jullie kinderen en proficiat Amke dat jullie gewonnen hebben.

  5. J-P

    Ik heb de aanval geleid van de kleinmannen, en het was lang geleden dat ik zo nog gelachen heb, echt
    dit was on-ge-loof-lijk en ik heb en zal er nog lang plezier in hebben. Dit is één van de onvergeetelijke momenten van mijn leven, dat al die Ukken een stormloop deden op mijn kameraden. Dit was ook prachtig om Historia Mundi af te sluiten.

  6. Weet niet of Amke dit nog leest, maar ik wil haar best wel even complimenteren! Haar verslagjes worden steeds beter…echt knap geschreven hoor Amke..alsof ik er zelf bij was, in dat gevecht tegen de soldaten en Piet Piraat!
    Dag!

  7. Gettie

    Dag Amke,
    Ewel dat vind ik niet serieus van Piet Piraat, hij zou de kinderen moeten helpen in plaats van tegen hen te strijden. Goed dat ge gewonnen hebt en dus nu geen dvd’s meer kopen van die Piet hé, zo een overloper bah. haha.
    Ja, en Ella, de volgdende keer zal ze wel meedoen denk ik.

Laat een reactie achter bij KlaverkeReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén