“Ik heb een ander” verklaarde Slow terwijl hij abrupt rechtstond en naar de deur liep.

mske viel niet van haar stoel noch werd ze boos. Neen, ze volgde hem met haar ogen en keek geamuseerd terwijl hij de deur opende. Slow bleef staan en stak zijn hoofd terug binnen. “Wat zit jij te lachen?” vroeg hij.

“Je hebt een ander” zei mske.

Dat kun je nu met Slow voor hebben zie. Het was toch al dik tien à vijftien minuten, een hele poos dus, geleden dat mske lichtjes commentaar had gehad op iemand die hier dan niet persoonlijk aanwezig was maar waar ze professioneel gezien toch haar bedenkingen bij had.

En Slow? Die was een nieuw werkstuk begonnen en had gewoon een andere observatrice gehad.