Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Den Dolf

Indertijd dat den Dolf nog niet zo gedoopt was, was dat gewoon een man in het zwembad. En hij zwom zij aan zij met een vrouw met een mannengezicht. En ze slaagden er in onder hun beidjes de volledige vrije oppervlakte van het zwembad in te nemen, de twee banen die voor trimzwemmers afgespannen waren, uitgezonderd. Later kwam er nog een voluptueuze dame in het bad en tja, sedertdien was de breedte niet meer ingepalmd maar gebarricadeerd; de man mekkerde de ganse tijd zodat iedereen kon meegenieten.

mske ervoer de man als opdringerig. Je kon niet zwemmen want als je omkeerde … patat! Ze zwom in een vrije baan, keerde om en zat neus op neus met de man. Ze schoof dan maar naar de andere zijde … zelfde scenario en haar stekels gingen al wat omhoog staan.

En mske deed wat ze dan altijd doet: “negeren”! Maar hoe negeer je iemand die absoluut gezien wil worden?

En Slow ging even achter het hoekje en even later de man ook. Hij stapte uit het bad en hij stapte richting sanitair met een militaire pas die, ondanks zijn blote pletsers, enorm aan de afgemeten passen van 60 jaar geleden deed denken. En net bij de doorgang bleef hij staan, klakte zijn hielen tegen mekaar, draaide zich om en schouwde de troe … alleszins, daar leek het op. Hij stond op de kade en keek uit over de woeste wateren zodat ieder, die dat wilde, zijn fiere houding en geheven hoofd kon bewonderen.

Nét achter het hoekje botste hij bijna op Slow die geagiteerd in het zwembad dook en zei: “dat is net “den Dolf”! Heb je gezien hoe die stapt? Heb je gezien hoe die poseert?”

Even later zag mske een koppel uit het bad stappen en met een nijdig hoofdgebaar richting den Dolf wijzen. Die vrouw was geramd door die kerel.

En vandaag, ergens tussen lengte 30 en 40 zei Slow: “den Dolf is daar”. En ja, mske keerde, zag gen Dolf maar toen ze aan het ondiep kwam, rees die als Neptunus uit het water op met zijn armen in zijn zij en mske kon een aanvaring maar nét vermijden.

Deze Dolf zwemt in het diep, gaat te voet in het ondiep, soms nog achteruit voor zijn gevolg, zodat hij nog beter kan declameren.

Zijn gevolg van vandaag bestond uit een oude dame die niet kon zwemmen en een zwemplankje gebruikte, de voluptueuze dame die niet van nat houdt, wat Slow een afkeurende blik opleverde toen hij in het water sprong en er drie druppels op de rug van de dame dretsten, en de reeds eerder beschreven vrouw van het gezelschap is de enige die af en toe eens antwoordt op de monologen van den Dolf.

Ze waren dus met vier! Het bad wordt te klein.

Previous

Zwemperikelen

Next

Patatjes

1 Comment

  1. 16-11-2004, 23:36:40
    geduld…
    je weet hoe het met “den dolf” is afgelopen

    olive

Wat denkte daarvan?

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén