Waar gaat het met het blog naartoe?

Al een pozeke merken we dat we oppervlakkiger schrijven dan vroeger. Komt dat nu omdat er mensen zijn die ons persoonlijk kennen? In elk geval hebben we blijkbaar een bepaalde drempel ingebouwd waar we niet boven gegaan zijn. En waarom? Weeral om anderen niet te kwetsen. Maar dat was de oorspronkelijke bedoeling niet van het blog. De oorspronkelijke bedoeling was een uitlaatklep te hebben. En nu merken we dus op dat er bepaalde zaken nooit geschreven werden om bovenstaande rede maar ook omdat ze op het ogenblik dat ze voorvielen te pijnlijk waren voor onszelf of omdat we er gewoon niet meer aan gedacht hebben.

We gaan daar verandering in brengen. We gaan terug dieper op de dingen ingaan. Wat meer gekruid, om zo te zeggen. Wat meer chili pepper. Hum! Over dat laatste valt misschien ook nog wel ’t één en ’t ander te vertellen.

In ieder geval zullen we ons herpakken, niet meer in de fout hervallen die we al ons gans leven maakten: “zwijgen voor de lieve vrede”. Of jawel, dat gaan we wel nog doen, maar niet op ons blog.

Maar eerst moet het één april worden. Waarom één april? Diegenen die ons kennen of het blog al langer volgen weten dat we ons niks gelegen laten liggen aan de grappen en grollen van die dag, waar we enkel leut kunnen aan beleven als het goeie zijn – maar er zijn er zo weinig goeie newaar.

Eén april is dus gewoon enkel en alleen de eerste dag van april en dat is nog drie keer slapen.