mske las wat er te lezen viel en zei: “awel merci”. Wat er te lezen viel verdiende eigenlijk wel iets meer dan een “awel merci” en mske stond dan ook wat verbouwereerd te kijken over haar eigen reactie.

Achteraf gezien is het niet zo onlogisch en vindt ze zichzelf al iets minder harteloos. Ze denkt: “wat willen ze eigenlijk, als ze je enkel uit de kast halen als ze je nodig hebben?”