Ik zit hier mijn poten blauw te typen aan verhaalkes want mske zegt: “ik weet nog iets” en als het klaar is zegt ze telkens: “neen, dat mag er niet op”.

Ik zal het dan nog maar eens over Karboenkel en de konijnders hebben zeker … Rare mensen, mijn mensen!

Karboenkel liep terug rond, zij het wat ongemakkelijk, maar hij heeft toch gegeten en mske zei dat hij net was als sommigen die wij kennen, namelijk iets in gang zetten waar een ander de dupe van is en ze keek heel boos naar Karboenkel.

En toen ze de nijnders hun eten ging geven, zag ze drie puttekes in het hooi in het nachthok.

Maar ik weet wat die konijnen bezielt, mske niet. Die konijnen die wilden gewoon bij ons in de keuken komen zitten.