mske is verontwaardigd. Meer nog, mske is hoogst verontwaardigd. Ze heeft met priemende blik haar -ooit eens- geliefde groot sprookjesboek bekeken en verwezen naar de rest van leugenaars en bedriegers die ze ooit in haar leven heeft gekend.

Wat is er gebeurd? mske vertelde over de nieuwe kleren van de keizer, zoals het in haar groot sprookjesboek beschreven staat. En dat het kindje op het einde riep: “die man loopt in zijn ondergoed!” Dat Amke en Ella daar plezier aan beleefden en mske daardoor er ook plezier aan beleefde, doet niks af aan de domper die daarnet op dat plezier gezet werd.

Nogmaals, wat is er gebeurd? Ze zocht een prentje van die keizer in zijn ondergoed en vond enkel prentjes van keizers in hun blootje. “Tiens” dacht mske en ze ging verder op zoek. En nu blijkt dat die keizer in het sprookje wel degelijk in zijn blootje onder dat baldakijn liep te lopen. Ze moesten er niet eens voor liegen! Er stond oorspronkelijk: “hij heeft geen kleren aan”. Maar daar moesten ze gauw: “hij loopt in zijn ondergoed” achter schrijven, de half-maseuren! Zelfs het prentje in het groot sprookjesboek is een afbeelding van een keizer met een eendelig ouwerwets stuk ondergoed van lange onderbroek -met valluik- en bovenstuk aaneen. 

“Zelfs daar konden ze met hun fikken niet afblijven” foeterde mske en ze was boos om al die jaren dat ze gedacht had dat die keizer … of beter, al die jaren dat ze haar vanalles wijsmaakten, zelfs dingen die niet waar waren, moesten ze nog meer “niet waar” maken.

Nog verontwaardigder is ze nu, omdat zij, zonder er bij stil te staan, dezelfde brute leugen verder verteld heeft aan Amke en Ella.

Nu rijst de vraag: “gaat ze volgende week de juiste versie nog maar eens vertellen en zeggen dat het groot sprookjesboek een jokkebrok is?” of gaat ze Amke en Ella ook in de waan laten en denken wat de meeste mensen nu wel zullen denken, dat het toch allemaal zo belangrijk niet is.

“Er zijn geen zekerheden meer in ’t leven” zei mske terwijl ze het groot sprookjesboek verontwaardigd terzijde legde.