Ik had het al zo lang gezegd dat ik kerstdorpjes zo snoezig vond, maar dan zonder de grote overdrijving van een volledig omgebouwde woonkamer.

Een drietal jaar geleden kocht ik dan ook zes huisjes met een ingebouwd lichtje. Eens thuis -wat een domper- was er één huisje met een normaal constant gelig wit lichtje, net alsof er iemand thuis was. De vijf anderen knipperden in rood en groen.

Wat een discotheek!” zei Luc, omdat Amke en Ella hier waren. Wat wij onderling zegden was niet voor herhaling vatbaar. Dat is het trouwens nog niet, aangezien Amke hier soms ook komt lezen.

Indertijd dacht ik: “och geen erg! Eens de batterijtjes leeg, haal ik die lichtjes er uit en stop er gewone in”.

Maar die batterijtjes lopen niet leeg! Oh neen! Die gaan nog altijd mee en ze zijn bovendien vervangbaar.

Ik had al geprobeerd die discotheeklichtjes er uit te halen maar die zaten daar echt wel stevig in gelijmd. Gisterenavond heb ik maar een nieuwe poging ondernomen. Deze keer met iets steviger materiaal. En ja, ik kreeg er eentje uit. Maar of ik dat in witte uitvoering ga vinden …

Misschien kan ik beter andere huisjes kopen.