Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Het doel heiligt de middelen

Op de dag dat Zoneke werd geboren, kwam mijn vader de ziekenhuiskamer binnen. Mijn moeder had nog wat te regelen aan de receptie.

Ze kwam wat later en vertelde aan ieder die het horen wilde dat ze gaan tekenen was om haar lichaam, na haar dood, af te staan voor de wetenschap.

Ikzelf had daar op dat ogenblik geen boodschap aan. Maar achteraf hadden we het erover, Broer en ik. Hij zei dat ze deed wat ze wou, maar hij liep niet achter een lege kist. Ik dacht er het mijne van, zowel over de lichamen voor de wetenschap als over die -andere- lege kist waarheen ze toch alle jaren op bedevaart trokken.

En ik besloot dat ik wou gaan zoals ik gekomen was. En op dat ogenblik kon het eigenlijk al niet meer want ik was mijn amandelen al kwijt.

Uiteindelijk weet ik niet of het doorgegaan is. Door de breuk heb ik het ook nooit geweten, ook nooit gevraagd.

Wat blijkt nu? Als de wetenschap niets met je dode corpus kan doen, verkopen ze je gewoon door. Blijkbaar zijn ze er ook niet vies van om lichamen, die ze kregen om onderzoek op te verrichten ten dienste van de mensheid, te versjacheren aan diensten die óók onderzoek verrichten, zij het niet ten dienste van de mensheid.

Wat ik gisteren ook schreef? Om de poen is het te doen?

Mijn besluit staat vast: ik ga zoals ik gekomen ben minus de enkele attributen die ik onderweg verloor en mogelijk nog zal verliezen.

En liever ik zonder kist dan een kist zonder ik.

Previous

Op de agenda geplaatst

Next

Gaan we naar iets kijken?

12 Comments

  1. Als ik na mijn dood nuttig kan zijn? Graag!

    Maar zo maakt eenieder zijn eigen keuze.

    Vriendelijke groet,

    • ms

      Maar niet voor de wapenindustrie.

      Het addertje onder het gras is hier wel een flink uit de kluiten gewassen beest.

  2. Als het waar is, is het zonder meer oplichterij. ik ga het opzoeken want er worden veel sensatieverhalen geschreven.Een lege kist is een luguber idee, dan lijkt een herdinkingsdienst me voldoende.
    Donor wil ik wel worden. Hoeveel er van een oud vel nog gebruikt kan worden weet ik niet 🙂

    • ms

      Het kan natuurlijk zo een sensatieverhaal zijn.

      Maar het lijkt me best mogelijk. De onderzoekers hebben op die manier ook weer meer fondsen voor hun onderzoek.

      En eigenlijk ben je, op dat ogenblik al niet meer van jezelf aangezien je voor dat afstaan tekende.

      Maar het is niet op die manier dat je goed wil doen hé.

      Ik toch niet.

  3. Ik teken in Gasthuisberg. Zeker weten.

  4. Stof (excuser le mot) tot nadenken

  5. Ik ben er nog niet uit… als grensgeval…

Laat een reactie achter bij elsjevethReactie annuleren

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén