’t Is jaren geleden waar dak ga van klappen …

over een mske dat begeesterd was van atletiek en wielrennen. En toen de eindstreep van de koers net voor hun deur lag en de koereurs in het café ernaast zich mochten wassen en omkleden stond mske in dat café bij de winnaar en vroeg acht handtekeningen.

De renner -Willy Teirlinck voor de geïnteresseerden- bekeek haar lachend en vroeg wat ze daarmee ging doen en mske wees met haar duim over haar schouder waar de zeven anderen stonden te wachten. De renner bekeek haar en vroeg: “durven ze niet?” “Neen” zei zelf schuchtere mske en nam de schat in ontvangst.

Hoe komen we daar nu bij? Omdat we lezen van Tom Boonen en zijn ongevraagde lijfwacht. En dan gaan we een stukske uit de gazet quoten zie:

“En zo haalde zijn “lijfwacht” gistermiddag genadeloos de stift uit Boonens handen toen hij een klein meisje een handtekening wou geven … Het leven van een wereldster is nu eenmaal hard, én door god en klein Pierke uitgestippeld.”

Natuurlijk moet je alles met een korreltje zout nemen en natuurlijk kan het zijn dat het meisje ook weer het dochtertje was van één of andere die meer mag dan een ander, maar als één fan persoonlijk kan beslissen dat hij andere fans op een afstand gaat houden, dan zit er volgens mske wel degelijk iets niet snor! En wees gerust, mske zal nooit nog op de eerste rij staan voor een handtekening. Zulke dingen deed ze enkel in haar kindertijd.