“Allé vooruit” zegt mske nadat ze nog maar eens haar koerazie in haar twee pollen gepakt heeft.

Dom eigenlijk … of niet? Maar ze had deze avond telefoon verwacht, die niet kwam. En toen besloot ze maar zelf te bellen en er werd niet opgenomen. “Lap” zei ze tegen Slow “dat weten we dan ook weer”. Meer maakte ze er niet van, ze zijn dat hier zo gewend. En ze nam, toen al, haar koerazie in haar twee pollen en pepte zichzelf op met het gedacht dat ze daarboven kon staan, als ze dat maar wilde. Dat was nodig want ze was net met een uitermate saai dossier bezig en het vlotte al niet al te erg.

En toen, toen ging ze één van haar favoriete blogs lezen en de koerazie zakte in haar schoenen en al haar oppepperij ontsnapte als de lucht uit een lekke ballon.

Het favoriete blog kan daar niet aan doen, het wringt ergens anders, maar ondertussen is de crisis alweer bezworen. Dus zegt mske dat ik gerust al enkele zaken op schrift of te boek mag stellen, zodat zij morgen wel kan doorwerken aan de saaie dossiers.

Alhoewel … er moet naar de Colruyt gegaan worden en Slow liet verstaan dat hij liever had dat mske meeging. En eigenlijk hé, eigenlijk was dat zo afgesproken.

We stevenen recht op een aanvaring met Mr. Sloddermans af.