Amke kreeg voor haar verjaardag een Amikaspel, voor kindjes vanaf 6 jaar. Ze bracht dat vorige week mee en ze gingen dat hier met hun viertjes eens spelen.

Het betreft een spelbord, zowat stijl ganzenbord maar je moet met allerlei bijkomstigheden rekening houden.

Zo zijn er de hindernissen. Op elke hindernis liggen drie balken. Elk van die balken telt voor een vak. Als een deelnemer een balk afspringt moet hij de desbetreffende balk voor zich leggen en moeten de andere deelnemers een balk minder nemen. Het is een heel secuur werkske om al die kartonnen balken op die kartonnen hindernissen te krijgen.

Zo zijn er de bekers. Iedere deelnemer heeft recht op een beker. Als een deelnemer een balk afspringt moet die beker een vakje achteruit zodat de deelnemer een vakje verder moet.

Zo zijn er de kaartjes, zowat stijl monopoly. Op die kaartjes staat een opdracht. Die moet je uitvoeren bij elke beurt tot je op een vakje komt waar je een ander kaartje moet noemen.

Zo is er de dobbelsteen. Je moet je paard telkens het aantal geworpen ogen vooruitzetten, met uitzondering van de “+” of “-” of “beurt overslaan” of wat dan ook dat op die kaartjes vermeld staat.

Rekening houdend met het feit dat het de eerste keer was dat Slow en mske het spel speelden kan men zich gemakkelijk indenken dat het eigenlijk een boekhoudkundige oefening was, of niet?

Waar heb je geen rekening mee gehouden? Met een vierjarige die met één worp van die dobbelsteen dat ganse bord met hindernissen omkegelt.