Zoneke mag weer gaan zitten. Ze waren daar in oktober of zo ook al eens over bezig geweest.

Hij zei: “ik heb het wéér zitten”. “Wat?” vroeg mske. “Ik mag gaan zitten” zei Zoneke.

Hij heeft deze keer meer geluk dan in oktober of zoiets, want toen verwittigden ze hem pas in de week dat hij mocht gaan zitten en nu weet hij dat toch al een paar maand op voorhand.

Mooi verwoord eigenlijk: “ik heb het zitten, ik mag gaan zitten”.

Zo had Slow het ooit over het konijn dat lag rond te crossen.