Toen Slow en mske terug kwamen van het restaurant op zondag, kwam er boven op de berg, net aan het kerkhof een auto recht op hen af op hun kant van de rijweg. De bestuurder keek star recht voor zich uit maar week niet terug uit naar de rechter zijde.

Net voor hun neus gooide hij het stuur om net toen Slow al de neiging vertoonde het patattenveld in te rijden, alhoewel is dat nu een patatten- of een bietenveld?

Vanmorgen rijdt Slow de auto van de hof, achteruit. Dat is ook altijd een kijken en opletten, want de bocht van de kerk zit hier nogal kort bij. Logisch gezien kan dat geen problemen geven, Slow rijdt er voorzichtig af en als er ene komt heeft die normaal tijd genoeg om af te remmen.

Behalve die van deze morgen natuurlijk. Die dacht dat hij op de landingsbaan zat en hij had zijn landingsgestel te laat uitgehaald. Zodoende kwam hij veel te snel die berg af. Hij toeterde oorverdovend. “Ja zeg” zei Slow “we mogen toch nog wel van onzen hof rijden zeker”.

Er zijn er nog die hier naar beneden komen tegen zo een supersonische snelheid. Er zal zo wel eens ene tegen een tractor of een vrachtwagen plakken die hier voor de deur doorkomen als ze van het veld komen. Zo lang zal het duren.

mske heeft een probleem. Eigenlijk heeft mske geen probleem maar … Het zit zo.

Missing without a trace ging over een autistische jongen die verdwenen, weggelopen was. Wat mske nu niet begrijpt is, die jongen bleek te verstaan wat er gezegd werd. Die jongen had het recht om te doen wat hij deed omdat hij autistisch was.

Maar … blijkbaar hebben de andere mensen niet het recht om eens hun geduld te verliezen. Bovendien bleef die knul maar hameren op het feit dat vader geroepen had en die vader heeft zich drie keer verontschuldigd. En dat is wat mske niet snapt. Als ze kunnen snappen wat je zegt, als ze kunnen snappen dat hun onrecht werd aangedaan, wel dan gaat mske er van uit dat ze moeten kunnen snappen dat wat die jongen uithaalde gewoon niet tot de mogelijkheden van normaal samenleven behoort.

En als die knul voor de tweede of de derde keer zegt dat vader geroepen heeft, dan zou mske al eens durven zeggen dat ze ook zou roepen als die daar als een bokkige ezel zou blijven staan als hem gevraagd wordt om door te lopen.

Er zijn nog zo van die dingen die mske niet kan begrijpen. Borderline is er een van. Als mske probeert om er iets meer over te weten te komen, dan is er maar één ding dat opvalt! Dat je van iedere feeks met een rot karakter kan zeggen dat ze er niet kan aan doen, want dat ze borderline heeft.

Misschien hebben we nu tegen gevoelige schenen gestampt, maar daar gaan we ons dan ook niet aan storen.

mske zal het nooit leren. mske zal altijd ergens met iemand compassie hebben. En hoe bizar het ook klinkt, deze keer gaat het niet over een zwerfkat, een uit het nest gevallen vogel, of wie weet welk ander beestje.

Deze keer gaat het wel degelijk over een mens. En neen, mske kent die mens niet persoonlijk, ze kent wel het verhaal en dan nog maar in grote lijnen. En het gaat over recht en onrecht of … zou het recht in dit geval geen onrecht zijn en het onrecht niet onterecht?

Bij aanvang oordeelde mske zoals de mensen, maar bij nader inzien … en toen ze haar standpunt aan Slow uitlegde … ja Slow en mske die begrijpen mekaar ook wel zonder woorden.

“Ik moet dat hier in huis niet hebben” zei moe toen mske naar het tienerprogramma zat te kijken en Steve Harley van Cockney Rebel op een nogal dubbelzinnige manier met zijn tong over zijn lip ging en moe draaide de TV dicht. En mske kreeg een uitbrander, net of ze daar ter plaatse met Cockney Rebel op de mat bezig geweest was haar maagdelijkheid te verliezen.

“Al die zotte wichten” sneerde moe “zot van zo ne vieze vent en dan van hunne sus vallen”.

Moe kocht voor mskes verjaardag en nieuwjaar en zo platen van Marva en van Rikkert en Elly. En mske kende The Pebbles van horen zeggen en plaatjes die in school werden gespeeld.

Moe heeft mede daardoor mske nooit echt gekend. Ze was nu eenmaal wie ze was. Maar die van hieronder heeft ze nooit of nooit geweten en mske vraagt zich nu nog af wat ze daar zou van gedacht hebben.
 

Lady in black

She came to me one morning
One lonely sunday morning
Her long hair flowing
In the midwinter wind
I know not how she found me
For in darkness I was walking
And destruction lay around me
From a fight I could not win
Ah ah ah …
 
She asked me name my foe then
I said the need within some men
To fight and kill their brothers
Without thought of love or god
And I begged her give me horses
To trample down my enemies
So eager was my passion
To devour this waste of life
Ah ah ah …

But she wouldnt think of battle that
Reduces men to animals
So easy to begin
And yet impossible to end
For she’s the mother of our men
Who counselled me so wisely then
I feared to walk alone again
And asked if she would stay
Ah ah ah …

Oh lady lend your hand outright
Oh let me rest here at your side
Have faith and trust
In peace she said
And filled my heart with life
There is no strength in numbers
Have no such misconception
But when you need me
Be assured I wont be far away
Ah ah ah …
 
Thus having spoke she turned away
And though I found no words to say
I stood and watched until I saw
Her black coat disappear
My labour is no easier
But now I know Im not alone
I find new heart each time
I think upon that windy day
And if one day she comes to you
Drink deeply from her words so wise
Take courage from her
As your prize
And say hello for me
Ah ah ah …

Het gaat niet goed, het gaat helemaal niet goed met deze vertaling. Niet alleen moet er vertaald worden, maar er zijn veranderingen aangebracht achteraf, zodat er doorgehaald moet worden, teksten moeten normaal, vet, in schuin, onderlijnd, groter … eigenlijk is dat meer een puzzelwerk.

mske heeft al een paar keer zo hard gezucht dat Slow zijn haar recht omhoog staat van de luchtverplaatsing.

En telkens mske denkt dat ze er nu wel over is ontdekt ze nog dingen die ze vroeger wél deed en nu nog niet doet. Vroeger werkte ze steeds met muziek, haar favorieten variërend naargelang haar humeur. Net zoals met boeken of met wat dan ook is mske niet bepaald liefhebber van dit of dat genre, alleen maar van wat zij mooi vindt.

Na die brave Leonard Cohen vorige week, heeft mske nu ook weer enkele anderen uit hun lange slaap gehaald en momenteel draait die allerbeste Angelo Branduardi.

De volgenden die voor vandaag op het programma staan zijn zo braaf niet.

Deze keer weten we het wel, het was de vrachtwagen die om 3u de zijstraat afdonderde. Dat maakt dat we die eigenlijk niet horen komen tot ze achter de hoek uitdonderen wat een plots hevig geluid geeft. De ene politieke partij heeft hier al een folder rond gestuurd met als titel: “de zijstraat is geen landingsbaan”, maar dat is dan precies genoeg voor de anderen om dat compleet te negeren natuurlijk.

Op zich is dat niet erg, daarna valt mske toch weer in slaap om weer wakker te worden van een plots invallende stilte bij het kwinkeliergezelschap, waarvan alleen de haan nog voort blijft doen als een duracell konijn op verse pillen, alleen is het dan een haan.

En mske kon de wekker niet zien aangezien ze met haar gezicht naar de andere kant lag en ze had geen zin om zich te draaien want ze wist niet waar zij eindigde en het beddengoed begon … ze lag goed dus. Alleen die woelende wester naast haar. Dat zag er niet goed uit. En ze hoorde het rolluik van de buur van hier rechtover. Maar was het het eerste rolluik van kwart na zes of het tweede van half zeven? Ze had de klok niet gehoord. Even later hoorde ze het tweede rolluik en dan pas de klok van half zeven. Oei, de buren hun ritme ontregeld.

Ze legde haar arm om Slow en zei: “lig stil” en hij zei: “ik wil opstaan”. Ze heeft hem dan maar het bed uit geduwd. En terwijl hij uit bed stapte kukeluude hij zoals de haan en zei: “die zijn pendule is ook ontregeld.

mske heeft nog ferm genoten van twintig minuten zalige rust.

De man stapte uit en de vrouw bleef ongeïnteresseerd in de auto zitten. De man kwam binnen en zei: “ik kom efkes de kapbeurt voor mijn vrouw betalen. In de spiegel zag mske een tiep die je zo 12,5 eurocent zou geven -ah ja, want vijf frank bestaat niet meer- maar met een air van “ik-zal-je-gaan-hebben”.

“En” vroeg de kapper “hoe staat het met Stationsplein?” En de air van die kerel werd een ganse spuitbus toen hij zei: “dat gaat vooruit maar je begrijpt wel dat ik daar niks mag over zeggen”. “Zoals het nu is kan het niet blijven” gaf de kapper toe. Natuurlijk niet, de parking van het Station is één grote verschrikking.

“Kijk” zei de man “de mensen komen niet naar hier om te shoppen, ze gaan liever naar de twee grote steden”. De kapper zweeg en keek bedenkelijk en mske dacht dat hij waarschijnlijk, net als zij dacht wat dat nu te zien had met het Stationsplein. “Ja” ging de man verder “de ganse Stationsstraat moet veranderen, dat moet hier worden zoals de Meir”. En mske zag de kapper bedenkelijk kijken in de spiegel

En mske had zin om te brullen: “Nééééééééééééééje! Omhooggevallen, scheefgedraaide achterwetse veurrewetsover! De Meir dat is in Antwerpen!”

Dit is zo een pittoresk klein stadje en zo een pretentievent wil er de Meir van maken! Als hij dan telkens achteraf moet gaan betalen als zijn vrouw iets koopt!