Het is nog niet zo lang geleden dat ik hier schreef over een paar aangemaakte accounts waarvan mske de login niet meer kende.

Enkele weken terug zag ze het licht. Allee, ze herinnerde zich plots dat er ergens in die pc een plaats is waar bepaalde wachtwoorden opgeslagen worden. En al stonden die bepaalde er niet bij, waren er aanwijzingen genoeg zodat de lamp ging branden.

Was dat nu een tijdelijke geheugenstoornis?

Heel lang geleden, in een tijd dat mske zelf nog doende kon zijn in een speeltuin was er een wip. Een wip met twee zitjes aan elke kant. Het kindje dat voor mske zat, was op een zeker ogenblik beu zeker en op het ogenblik dat ze met hun beidjes beneden waren wipte die van de wip.

De twee kindjes aan de overzijde vielen als een blok naar beneden terwijl mske de hoogte werd ingezwiept, over de handgreep heen met haar hoofd op het stoeltje voor haar sloeg, maar door haar koelbloedigheid toch uiteindelijk niet van de wip viel.

Een wip is dus een kwestie van evenwicht. Daarover zullen alle partijen het eens zijn. Het kwam dan ook als een extra motivatie bij ’t vermageren dat iemand voorstelde dat mske, als ze onder een bepaald gewicht ging wat moest zeggen, dan konden ze samen op de wip. Maar net toen bleef mskes gewicht wat hangen. Nog later, naarmate de dagelijkse stapkes steviger en langer werden vlogen er nog een paar kilo’s af, maar toen waren er net weer bij bij de uitdaagster.

En nu? Nu kunnen we enkel maar hopen dat ze dat gezamenlijk gewicht niet gemizzd hebben, maar alle taarten en gebak indachtig die altijd op vakantie meegenomen worden, denkt mske dat ze nu eigenlijk een voorsprongkse zou moeten nemen.

Bij ons in het stadje zullen ze niet van honger omkomen. Er waren, toen wij hier kwamen wonen, het frietkot aan het station, het frietkot naast het station, het frietkot op het pleintje, het frietkot op het andere pleintje en het frietkot net voor je ’t stadje inreed. 

Dit is dan beperkt tot enkel het stadje zelf en niet de dertien aanhangsels, aardrijkskundig gezien is het onmogelijk om alle frietkoten uit veertien dorpkes te kennen, dacht ik zo.

Wat de broodjes betreft was er het broodjeskraam aan het station en er was de broodjeszaak zo wat halfweg de hoofdstraat.

Verder had je een pizzeria, een kebabzaak in het midden en een kebabzaak aan het station.

Dat was de toestand zes en een half jaar geleden.

Toen kwam er een Egyptenaar in de hoofdstraat met pizza en pitta en nog zo wat vanalles.

Toen verhuisde de broodjeszaak van halfweg de hoofdstraat naar de overzijde en verdwenen de twee frietkoten in de buurt van het station en dat op het andere pleintje, maar het broodjeskraam ging in de vroegere locatie van de VDAB zitten en er rechtover kwam een friet … euhm in een huis met een vitrine. Bovendien is er nog een friet … euhm in een huis met een vitrine bijgekomen al valt het nogal moeilijk om hier efkes de locatie uit te doeken te doen.

Dat de kebabzaak in het midden ondertussen al aan zijn vijfde of zesde uitbater zit, zal wel bepaalde redenen hebben.

Goed! Tot daar toe. Daar hebben wij, in dit geval Slow en mske, helemaal geen probleem mee. Het frietkot op het pleintje en het broodjeskraam dat zich nu in de vroegere VDAB bevindt zijn hier topfavoriet evenals de kebabzaak aan het station. De pizzeria … tja, die pizza was niet slecht, neen echt niet, maar … leg er nu eens de vinger op waarom iets niet in de smaak valt allee.

Eigenlijk, als je ’t zo beziet was en is dat zelfs allemaal aan dezelfde straat, namelijk de as die ons stadje doormidden snijdt.

Zoals gezegd, goed, tot daar toe! Gisteren echter reden Slow en mske naar hun favoriete broodjeszaak en zagen … hoepla … een nieuwe broodjeszaak. En dat wel net tegenover de broodjeszaak zo wat halfweg de hoofdstraat, in het gebouw waaruit de andere vertrokken is.

Kunde nog volgen? Nog altijd alles duidelijk?

Toen dacht mske aan de versie die Louis Neefs maakte van het liedje van “ik zag twee beren, broodjes smeren”. Niet bekend? Efkes googelen.

Dat Slow en mske een oplaadkaart hebben voor de gsm omwille van een gebrek aan dekking hier ter plaatse, dat hebben we al gezegd. Dat Slow en mske daar uitermate tevreden over waren, dat hadden we denkelijk nog niet gezegd.

Na de laatste oplaadbeurt echter, kregen ze op elke gsm een bericht dat ze konden winnen via de Mobistar website, wat mske dan ook deed. Maar daar moest ze de gegevens invullen. “Ze zullen nu wel nieuwsbrieven zenden” dacht mske, maar ze dacht er onmiddellijk bij “dan schrijven we ons gewoon terug uit”.

Ze kregen geen nieuwsbrieven maar Slow kreeg gisteravond om 10.03u een smske. “Hoe kunnen die weten dat ik vandaag verjaar?” vroeg hij. En ondanks dat hij 3€ belwaarde bijkreeg, als hij daarvoor eerst nog smste natuurlijk, was mske een beetje geërgerd. We hebben het al gezegd, mske heeft een bizarre opinie over verjaardagen en wat leuk is op verjaardagen en daar horen commerciële sms’en niet bij.

Zo kreeg zij ooit op haar verjaardag, ook ’s avonds als het huis vol volk zat een telefoontje van Yves Rocher. Yves Rocher heeft mske daarna nooit meer gezien.

Dat houdt in dat ze nu moet uitpluizen hoe ze Mobistar aan hun verstand kan brengen dat ze, commercieel gezien, een serieuze flater gaan slaan als ze op mskes verjaardag zo een truut durven doorsturen.

Slow dat is toch echt … euhm … Slow zenne …

Gisteravond rond 9.30u komt de mail van Broer met gelukwensen voor zijn verjaardig en Broer zegt dat het wat aan de late kant was omdat hij zo laat moeten werken had.

Reactie van Slow op Broer’s mail? “Oh maar, ik ben nog twee uur en een half de verjaardigaard”.