De mensen zijn eigenaardig, dat weet iedereen. Maar een heel eigenaardig fenomeen van de mensen is, dat ze steeds volgens trends moeten leven. Vroeger was trends gewoon een onderdeel van mode, maar dat is nu niet trendy meer. Ik heb het hier dus over het woordgebruik van de mensen.

Heel lang geleden waren er gebrekkige mensen, later werden dat gehandicapten. Nog later moest je minder-validen zeggen en nog later anders-validen.

Ook waren er blanke en zwarte mensen. Plots bleek het woord zwart een belediging te zijn en moest je kleurling zeggen.

Ondertussen weet ik de laatste trend niet meer. Maar moest ik mens zijn zou ik toch het onderscheid maken tussen een verwijt en een bijvoeglijke bepaling.

Want wat is het verschil tussen, als je een vriend wil uitleggen wie, wie is, zeggen: “Raphaël is de zwarte man en Isidoor die rosse”. Het wordt pas een verwijt als je zegt tegen de persoon in kwestie: “Zwarte” of “rosse” met de bedoeling van te kwetsen … of heb ik dat mis?

Zouden de mensen die zo lichtgeraakt zijn eigenlijk niet een beetje zelfdiscriminerend zijn?