Toen Machoechel stierf, wou mske geen andere kat. Een week later besliste ze een grijs getijgerde of zwarte kater te zoeken. Het is zo dat mske een voorliefde heeft voor getijgerde katten.

Nadat ik en nadien Mouche hier al een poosje rondliepen, begon ze te denken aan een heksenkat, een pikzwarte kater.

Toen er dan, vorig jaar, op het forum sprake was van een nest kittens waarvan er één donkerpikzwart was, heeft ze niet lang getwijfeld. Ze was wel bang dat Mouche of ik het kleine katje zouden kwaad doen, maar dan kende ze ons blijkbaar niet goed. Dat zwart gevalleke was échter geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

Toen “het” was voorgevallen, sliep Karboenkel zelfs bij haar. Hij kon doen wat hij wou, mske sliep door. Ze werd enkel wakker als hij niet kwam. Zo is ze hem eens in ’t midden van de nacht gaan zoeken, stak dat zwart geval toch in de kast! Dat was één van zijn favoriete bezigheden, een openstaande deur kon hij niet voorbij.

Hij was wel heel erg jaloers, vooral mannen moesten het ontgelden. Kan je je voorstellen hoe Mouche en ik in het begin gelachen hebben als Slow hier was. Die was nooit dieren gewend geweest en die mocht niet in de buurt van mske komen of Karboenkel had hem vast.

Sedert Slow hier verblijft, kan Karboenkel niet meer op de kamer slapen, aangezien Slow niet zo een vaste slaper is en de trampoline-oefeningen van Karboenkel hem wel degelijk wekken.

Vrijdag avond was mske wel efkes boos op Karboenkel, ze was mosselen aan het eten en hij sprong telkens naar haar hand. Toen hij daarmee niet ophield heeft ze hem dan maar een mossel rond zijn oren gegeven.