Ze deed het wéér! Ze heeft het wéér gekund!
 
Deze morgen stoof mske als een wervelwind de trap af, door het buro, de keuken in, naar buiten. Op zich is dat niet verwonderlijk vermits het enige voorhanden zijnde “klein buroke” zich buiten in het kot bevindt. Wat wél eigenaardig was, was dat ze een vroegere jas van Zoneke aanhad, een groene Adidas die klaar lag voor spullenhulp.
 
Toen ze zich daarna aan tafel zette legde ze uit dat ze gisteren haar flanellen nachthemd beneden had vergeten.
 
En toen Slow zei: “En ik heb de raviola niet opgegeten” begon ze te lachen, want ze herinnerde zich vaag dat ze dat vannacht had gezegd. Ze zei: “het is ravioli en ik weet niet waarom ik dat zei”.
 
Het was wéér zo een onrustige nacht waarin ze merkte dat Slow er was, er niet was, er was, er niet was. Meestal slaapt ze daar over.