En toen reed mske onmiddellijk de bergen uit en zo snel mogelijk de A46 voorbij. En Slow heeft gelijk: ze zullen meer plezier hebben aan die caravan aan zee dan daar boven op die berg. En dan denkt mske als ze ooit nog naar die berg wil dat ze er een appartementje of een chalet kan huren, maar ergens steekt dat toch, want die caravan was een eigen stekje op het mooiste plaatsje op de wereld.

En dan heeft ze het over Le Village en niet over de plaats waar ze nu stond.

En Slow en mske zijn dan maar gaan picknikken op één van de parkings zonder benzinestation, gewoon voor de rust. Dit was de eerste maal dat mske het op deze manier deed. Normaal neemt ze niets van eten mee en gaat ze telkens in de stations het nodige halen. De broodjes en boterhammekes zijn er altijd dagvers en heel lekker. De restaurantjes van l’Arche zijn gezellig.

En terwijl ze daar zaten reed de truck met de caravan voorbij en dat voelde wel erg definitief aan. Even later reden ze hen dan weer voorbij net voor Lyon en de A46. En Slow berekende dat ze rond 22.00u thuis konden zijn.

Toen Slow het stuur weer had overgenomen vond mske plots dat het eigenlijk trager vooruitgaat als ze zelf niet rijdt. Het zal wel daarom zijn dat ze zo gebrand is om zelf de zaken in handen te hebben.

In België terug namen ze de E25 naar Luik omdat die een betere aansluiting geeft naar huis. Er was geen kat op die autostrade. En Slow hield zich braaf aan de 70km per uur, alhoewel hij moest opletten want het bolt daar vlotjes zodat hij soms zag dat hij 80 deed. En mske zei: “let op, dat ze ons hier niets flikken” en ze dacht aan de werken vorig jaar waar zij geflitst was geweest en dat volgens haar met opzet zo geregeld was. Er kwam een auto achterop die bijna in de koffer van de escort dook. En er kwam een auto op een oprit, die geladen was met twee wagens en die bergaf toch 60 kon en bergop amper 40. Die kerel achter hen deed teken met zijn lichten dat hij voorbij wou, in die werken met maar één baanvak. En op een oprit stak hij zijn neus tussen vangrail en de escort in en duwde hen van de weg. Maar hij bleef wel achter de wagen aan het slakkengangetje hangen.

mskes hart deed een solo van house muziek. Na de werken reed Slow die idioot weer voorbij om even later weer in die werken te vallen. En mske zei weer dat hij goed moest opletten. Had ze een voorgevoel? Ze weet het niet, maar ze hield wel scherp de kilometerteller in het oog. En toen gebeurde het! Het ging zwaar bergop en Slow moest gas bijgeven en net toen ze over de kop gingen, voelde mske de wagen versnellen voor Slow had kunnen remmen. En zij zag de flits. Slow heeft niets gezien. En mske werd boos … op Slow! Achteraf heeft ze bedacht dat zij het waarschijnlijk ook zou voor gehad hebben. En die andere die zo de idioot had uitgehangen die vloog hen 50m verder weer voorbij in die werken. En dan bedenkt mske dat die kerel dat ding wist staan, als er al iets stond, als het geen vals alarm is.

Ze wilden cola halen in de nachtwinkel in het stadje en daar zat een sikh mét tulband en baard en die stak zijn hand op en toonde zijn vijf vingers en zei: “minutes”. Dat ook nog.

Ze waren hier om twintig na elf en Slow en mske wilden nog een bord soep. De soep was zuur!