Slow wist net te vertellen dat morgen het nieuwe mosselseizoen begint. Dan is het misschien tijd dat ze eens op een deftige manier mosselen gaan eten. En niet zoals drie weken geleden.

Ze waren aan zee en hadden zin in mosselen. En mske had al een mosselrestaurantje gezien dat haar wel zinde maar dan moesten ze ofwel de auto nemen, ofwel een redelijk eindeke stappen en dus zijn ze maar in het dichtstbijzijnde mosselrestaurant binnen gestapt.

Alles zag er luxueus en très chique uit behalve de mosselen, die klein waren.

De bediening was onvriendelijk en ze liepen van pretentie naast hun schoenen. En de andere klanten waren opgetut alsof ze op een soirée van het koninklijk hof zelf rondliepen maar ze waren zo luidruchtig dat mske zichzelf niet meer hoorde denken.

En de mosselen smaakten mske niet en ze zei: “volgende keer dat we terugkomen gaan we mosselen eten in dat restaurantje waar we niet “U” moeten zeggen tegen ons eigen bord.