« …

Ondertussen woonde SS nog steeds in Slow’s appartement. Dit was een appartement dat Slow huurde toen ze de eerste keer was vertrokken met haar clan. Slow had toen op zijn eentje de waarborg betaald, maar haar later teruggenomen, wat hij zich nu dubbel en dik beklaagt maar gedane zake nemen geen keer en het heeft geen nut om daar nog energie in te steken.

Toen SS hem dus uit zijn eigen appartement liet zetten, mocht hij de huur niet opzeggen van de toenmalige advocate, want dat was pesten, ook de telefoon mocht hij voor dezelfde reden niet opzeggen.

Toen Slow en mske naar de carnavalstoet gingen kijken waarin Boeke mee opstapte zagen ze SS met een andere man. Toen ze dat aan de advocaat meldden begon die te flippen over betrapping, maar dat vonden Slow en mske wel het laatste van het laatste. Wel gingen ze eens langs om te zien of er geen vrijersauto voor de deur van het appartement stond. En jà! Het was pas toen de Rebel hier logeerde, dat die wist te vertellen wie het was! Het was de vader van Broske, Boeke’s vriendje. En weer begon de advocaat over betrappen omdat ze toch niet wou scheiden.

En toen werd ze uit het appartement gezet. En toen bleek dat ze al drie maanden niet had betaald. En toen bleek dat Slow hoofdelijk huurder was. En toen bleek dat Slow zijn waarborg moest laten vallen. En toen Slow naderhand naar die waarborg vroeg kreeg hij als antwoord dat hij daar niets mee te zien had, dat dat een zaak was tussen haar en haar huisbaas. Maar hij zou die waarborg wel terugkrijgen bij de regeling van de scheiding.

En Slow mocht niet weten waar zijn dochter woonde en SS liet via Boeke weten dat ze vond dat hij moest stoppen met neuzen. En de advocaat wist te vertellen dat hij in dat geval moest stoppen met alimentatie betalen. En toen belde de politie van ginder ver om aan Slow te vragen waar zijn vrouw woonde. Want ze was met niets in orde en als ze haar niet vonden, moesten ze haar seinen. Ondertussen zocht mske het adres op van Broske en zijn vader en ze waren ook daar al eens gepasseerd en de Golf stond daar mooi voor de deur geparkeerd. Toen dan ineens bleek dat ze geen adres had, maar een referentie adres bij het OCMW, zei de advocaat dat het nu wel hoog tijd was voor een betrapping omdat ze anders nog alimentatie ging vragen voor zichzelf. Bovendien was dat de kortste manier en dan was Slow er van af. “Want” zei de advocaat “over wat je betaald hebt zou je best een kruis maken, want zelfs als de rechter dat in je voordeel uitspreekt en ze betaalt niet komt het kostelijker om daarover te procederen. Inmiddels weten we dus ook dat bij dat minimum inkomen geen beslag mogelijk is.

Slow gaf toe en ging een dag op de detective toer en de betrapping vond plaats. Maar in plaats van in kortgeding voor te komen, zoals de advocaat had voorgesteld, vond hij dat plots beter om dat toch maar op de voorziene tijd, dus nu te laten voorkomen, waardoor mske zich plots genoodzaakt zag om 4u op te staan, want ze wou zeker en vast geen vreemde venten die haar kwamen wekken.

En SS is tot alles in staat.

Gisteren kwam de scheiding voor. Volgende week de negende komt het in kortgeding. Slow dacht dat dan al die financiële aspecten aan bod zouden komen, maar neen … dan gaat het enkel over Boeke en de alimentatie en de auto. Dus als je ’t ganse pakket niet ineens bekijkt zal Slow toch nog de alimentatie moeten betalen.

En nu ineens komen ze op de proppen met de meneer die nog niets verdiend heeft aan al die miserie, namelijk Meneer de notaris! Meneer de notaris moet, nadat de scheiding een feit is, alle activa en passiva op een rijtje zetten en besluiten wie nog wat aan de andere moet en hoe. Dat is geen probleem, dat is zo klaar als een klontje! Maar dan krijgen we weer die historie van als ze niet betaalt en blablabla en blablabla en geen beslag en blablabla en minimum inkomen en blablabla …

Waarom moet dat dan? Om Meneer de notaris een inkomen te bezorgen? Gewoon omdat de papieren af zouden zijn.

En mske zegt dat je in dit land niet mee telt. Je bent enkel een pion. De pionnekes die er voor zorgen dat enkelen het goed hebben. Want recht is geen recht en de zaken van de kleine man worden afgedaan als standaard procedures waar je met je kop tegen de muur loopt en enkel kan betalen en hopen dat je op ’t einde er uit geraakt.