In het derde leerjaar begon mske Frans te leren. En ze was er zo van bezeten dat ze van haar tante enkele Franse boekjes kreeg. En mske had schitterende punten voor talen.
 
In de zesde moderne echter kreeg ze keer op keer de opmerking van de lerares Frans dat ze de Franse “R” niet kon zeggen. Maar die vrouw heeft ze maar één jaar gehad en later werd er ook weer niets meer over die “rrrrrrrrrollende mske R” gezegd.
 
Toen ze solliciteerde, moest ze telefonisch contact opnemen en kreeg als antwoord dat ze een volledig tweetalig iemand zochten en niet iemand met een “bête R de Flamande”. De man werd later op de vingers getikt maar mske wou daar al niet meer gaan werken.
 
Jaren later begon ze meer en meer naar Frankrijk te gaan en schrok toen haar gevraagd werd uit welke streek ze kwam want ze sprak haar “R” uit als iemand uit de Provence.
 
En sedertdien zingt mske weer uit volle borst – als niemand het hoort natuurlijk:
 

Bleu, bleu, le ciel de Provence
Blanc, blanc, blanc, le goéland
Le bateau blanc qui danse
Blond, blond, le soleil de plomb
Et dans tes yeux
Mon rêve en bleu, bleu, bleu