Weekend voorbij! Wij blij! We zitten niet meer alleen.

En wat doen ze daar? Lezen, wat rondhangen, streken uithalen waar ze eigenlijk te oud voor zijn.

Ik denk dat ik dat verhaal eens zal vertellen als het een Wat-was-verhaal geworden is. En mske zegt dat er niks mis is met dat verhaal. Er is alleen maar het feit dat dames van 50 niet verondersteld worden van scoutsachtige evenementen te gaan organiseren in putteke nacht. Maar het was allemaal Slow zijn schuld!

Vrijdag stappen ze dan langs een andere weg naar het zwembad en lopen verloren. mske had de kaart bestudeerd en in plaats van haar te volgen dacht Slow een binnendoorsteekpaadje te zien. Ze kwamen dan wel op de juiste plaats uit maar hoe? Allé, ze kwamen drie keer op de juiste plaats uit maar ze wisten niet dat dat de juiste plaats was. Dus dat was ook allemaal Slow zijn schuld!

Toppunt van al! Komen ze langs de gewone weg teruggestapt om ’s avonds met de auto naar het zwembad te rijden.

Zaterdag naar de markt in Oostende en toen ze later met hun inkopen onderweg waren naar de caravan heeft Slow de zak met appels op de grond laten vallen. Daar waren er dus geblutst. En vanmorgen zagen die builen ros. Dat was dus ook weer Slow zijn schuld.

En toen hij vanmorgen mske buitensloot en ze op de caravan moest bonzen zei ze: “nu is het genoeg geweest, ga al maar liggen sterven, ik kom af!” Maar dan heeft hij rap een stinkbolleke in zijn mond gestoken tegen ’t zuur en dan is mske maar niet te kort in de buurt gekomen.