Toen mske kind was, was er geen verwarming op de kamer en in de winter stonden er ijsbloemen op de ruiten. De enige toegeving die hieraan werd gedaan was een warmwaterkruik die ook afgeschaft werd omdat Broer meestal geen zin had om het ding uit bed te zetten en er dus ook eens gaan opliggen is waardoor het verduurde ding scheurde. Einde van het warmwaterkruiktijdperk, begin van het strijkijzertijdperk. Er werden van die antieke strijkijzers opgewarmd, in een molton gedraaid en die kon je dan meenemen in bed en laten liggen. mske stak die dingen gewoon aan haar voeten en dook heldhaftig tussen de koude lakens.

Nooit of nooit heeft mske de verwarming op de slaapkamer aan gewild. Enkel als het echt vroor dat het kraakte, mocht de verwarming op zodat de temperatuur niet onder “0” ging.

Hier eveneens. Er hangt een elektrische convector op de kamer, maar enkel als het zeer koud is mag die opstaan en dan is die nog geprogrammeerd dat hij rond 22.00u opspringt en rond 01.00u terug af.

En mske duikt nog steeds heldhaftig tussen de koude lakens, kruipt dicht bij Slow en Slow komt dicht bij haar en dat is één van de zaligste dingen die ze zich kan dromen.

Slow begint, net als vorige winter, over een elektrische deken te denken. En mske wil dat niet, ze is geen watje, zo een ding ziet er al stijf ongezellig uit tegenover het winterdekbed met de sole mio er boven op en bovendien heeft mske geen zin om met een gewafeld achterste op te staan.