Zus en de kippen dus!

Zus vond -en vindt- dat afgrijselijke beesten. Dus wou ze nooit in het kippenhok gaan. Tot de dag dat Ex en mske voor drie weken naar Finland gingen en Zus alleen achterbleef met Machoechel en de kippen. En ze stelde mske gerust met “ik zal mijn plan wel trekken en ik zal die kippen wel verzorgen, maak je geen zorgen”.

Toen mske terugkwam, liepen alle kippen vrolijk rond, zagen er goed uit en de haan kraaide van genoegen. Zelfs de eieren waren geraapt.

Slechts na aandringen werd uit de doeken gedaan “hoe” dat in zijn werk was gegaan.

Ze ging tot aan de afsluiting, zwiepte met een grote haal het kippeneten zo ver mogelijk weg, wachtte tot de haan met gevolg aan het eten was, opende snel het poortje, liep op het tempo van Michael Johnson naar de nestbakken, graaide de eieren en croste terug.

’s Avonds, om ze op te sluiten ging dat ongeveer op dezelfde manier. Ze kiepte kippeneten over de wand van het binnenhok, gluurde door de spleet of de haan binnenkwam en deed haar tweede honderd meter van de dag.