Er was een tijd dat mske verlekkerd zat te kijken als ze met kermis aan de tafel van haar grootmoeder zat, want die woonde in O. En in O. daar maakten ze vlaai en dat smaakte mske zo goed en ze was daar zo op verlekkerd. Toen ze later aan moe het recept vroeg, trok ze grote ogen. Moe kende dat niet!

En dat snapt mske dus niet hé! Dat je zoiets kan teloor laten gaan. Moe, geambeteerd door haar onkunde, bracht dan voor mskes verjaardag telkens een stuk vlaai mee dat ze kocht op de markt van een ander O., ver van het eerste O. verwijderd. Want daar kwam een bakker uit Ojlst die telkens vlaai mee had.

Ondertussen heeft mske het recept gekregen en bovendien heeft ze er net op Google een stuk of vier gevonden.

Het blijkt dus gewoon een uitproberen te zijn tot ze die manier vindt die haar grootmoeder gebruikte.