Het was me het dagske wel.

Nadat we dat optimistisch bericht hier hadden gezet over Slow, kreeg die ineens steken en mske belde de huisdokter, want daarmee blijven lopen vond ze ook maar niks. Slow mocht komen tegen 20 voor elf.

Vraagt de dokter de voorgeschiedenis, luistert aandachtig naar wat Slow vertelt en voelt aan die onderbuik en hij zegt: “volgens mij, kan je best in die auto stappen en naar de kliniek rijden, alles wijst op een appendicitis”.

Slow wou nog eerst naar huis voor dit en nog voor dat, maar mske reed onmiddellijk richting kliniek naar spoedgevallen. Onderweg kwamen ze in open veld de graskantmaaiers tegen.

Na bloedname, echografie en platen nemen was het feit beslecht, Slow’s appendix moest er uit, een appendectomie.

Om 15.00 uur kwamen ze hem halen voor de operatie en mske reed richting huis, want Slow had niets mee in die kliniek, verzorgde het oog van het konijn, at zelf een gekookt ei en een stuk kaas, maakte Slow’s valieske en vertrok terug.

Ze was net op de kamer voor een versufte Slow naar boven werd gebracht.

En nu is ze zo ongeveer een uur thuis en heeft de konijnen verzorgd -dat oog van Ritser ziet er niks goed uit, Slow’s short gewassen die vol gel van de echografie hing, de schnitzel die ontvroren was voor gisteren heeft ze in vier gesneden en aan ons gegeven, ze heeft geen honger en anders wordt die slecht.

Vond ze het verdacht dat Karboenkel niet kwam eten, die doet ook al drie dagen raar en ze vreest dat die hervalt.

En mske vraagt zich af wat er nu wel nog wil ronddraaien.

Want bovendien is het zondag nog de doop van Ella.