Ze waren krieken aan het ontpitten om confituur te maken en mske had enkel haar duim en wijsvinger wat rood, van die krieken vast te houden.

Slow? Zijn handen zagen er uit als die van een killer in een tweederangsfilm, de ganse plaats aan tafel was bekriekt en ineens kuiste hij zijn handen af aan zijn poloke, dat mske zo een schattig vindt al is het tot op de draad versleten.

En toen zei ze: “pratsjer”!