Bas en Keffer zijn dan weer een ander verhaal.

Toen we hier kwamen wonen, zagen we hier schuin tegenover wel Bas en Keffer lopen, maar veel hoorden we die beesten eigenlijk niet. Enkel als er zo een ander basbeest voor hun draad passeerde of er een pisomuur efkes hun ging staan uitdagen door tegen de eigenste draad zijn merkteken achter te laten baste Bas en kefte Keffer. Op het paard te voet reageren ze eigenlijk niet, bij ons weten.

En toen kwam de dag dat Slow en mske op hun dagelijkse wandelingen in het veld Bas en Keffer tegenkwamen met hun bazinneke, wat ze eerder ook niet deed. Maar wat eigenaardiger was, was dat we nooit ofte nooit het baasje nog zagen en dat Bas en Keffer ’s morgens vroeger buiten waren en dus soms al eens voor 8u een blafke placeerden.

Ach ja, menselijke drama’s, want wat blijkt? Het baaske en bazinneke van Bas en Keffer waren, net zoals Slow en mske, indertijd uitgenodigd op de pré-ouverture van de feestzaal. En op die pré-ouverture leerde het baaske een andere vrouw kennen en ging er de week daarop al mee vandoor.

Blijkbaar hebben al de buren van hier een rede om die feestzaal wat scheef te bekijken.