Vanmorgen had mske geen stem, wel een stem, geen stem, wel een stem. Telefoneren werd een heel avontuur. Dus vroeg ze Slow of hij even om een fles hoestsiroop wou rijden en neusspray. En Slow deed dat.

Maar zoals altijd was die hoestsiroop niet in voorraad. En ze hadden dit fleske en dat fleske en die waren even goed, maar mske had tegen Slow gezegd welke ze moest hebben, want die ander zijn toch maar flutjeswater.

Om vier uur deze namiddag heeft mske haar fleske kunnen inpakken. Du-uh, jaja, een lepel van die fles natuurlijk.

Want om twee uur waren ze weer bezig met zaakskes regelen, zaakskes die volgens niemand kunnen maar toch zijn. En zoals iedere keer weer zeggen Slow en mske: “cho, maar nu hé, nu gaat ze weten wat nieuws!” Durf je wedden dat dat weer met een sisser afloopt, want uiteindelijk willen Slow en mske alleen maar dat dat mens hen met rust laat.