mske wou ooit een tweeling. Zoneke kwam alleen. De kans zat er nochtans in. mske hoopte dus bij het tweede kindje … maar neen. Jammer? Dat weten we nog zo niet. Zus was in alle opzichten wat ze toen een kwajong noemden, al was ze een meisje. En mske was in het dorp gekend als de moeder van dat witteke.

Toen Zus ouder werd en mske eens haar tweelingwens vertelde en zei dat het misschien goed was dat Zus toch alleen was antwoordde Zus: “och mama, je weet toch dat er bij een tweeling altijd een wilde en een kalme is”, waarop mske repliceerde: “ja meiske maar stel je voor dat jij de kalme was”. Zus ogen gingen op steeltjes staan en ze zei heel nadrukkelijk: “HA HA HA HA HA”.

mske heeft dit voorval enkele malen verteld gehad, maar omdat dingen zo snel afgezaagd geraken en omdat mske niet wist of het Zus het uiteindelijk niet ging tegensteken, vertelde ze het niet meer.

Groot was haar verrassing toen ze twee jaar geleden samen met Zus in een frietkot bij Zus in de buurt binnenstapte en Zus zelf het voorval vertelde.