Soms heeft mske een onbestemd gevoel, als van naderend onheil. En dan zegt ze tegen Slow: “er hangt iets boven ons hoofd”. Meestal komt het uit. Als dat gebeurt de week voor de maandelijkse vrouwenaffaires dan tilt ze daar niet zo zwaar aan, want dan is een mens al eens wat minder optimistisch ingesteld.

Sedert de eerste klop, aanvang februari, ging dat gevoel niet meer weg en de kloppen kwamen en bleven komen.

Toen mske een voorgevoel had van “iets heel ergs” en daar tegen Zus over begon, omdat ze niet wist wat ze moest verwachten, keek Zus raar op en zei: “maar allé mama, waar jij mee rondloopt”.

De dag na het hele erge belde Zus mske op om te zien hoe het ging en in de loop van het gesprek zei ze: “mama, dat gesprek van vorige week, dat is nu wel creepy.”

Ooit zei Ex dat mske moest zeggen als ze zo een voorgevoel had, maar hij heeft er nooit willen naar luisteren, enkel achteraf zei hij telkens dat hij het beter wel had gedaan.

En wat nu? Sedert vorige vrijdag had mske eigenlijk een relatief goed gevoel over de toekomst, maar deze morgen … owee, daar was het weer. Maar ja, we zijn weer de week voor de maandelijkse vrouwenaffaires hé …