Ooit, lang geleden had mske een collega. Die collega was enkele jaren jonger dan mske, had twee kindjes, twee jongetjes en die jongetjes lagen praktisch elk lang weekend en dan nog tussendoor eens een weekend in de kliniek, telkens met van die rare symptomen die niemand kon zien behalve mskes collega. In die tijd las je in de krant iets nieuws bij kinderen namelijk “hyperkinetische kinderen” en die kleinste was hyperkinetisch. En mske zou al aan Münchhausen By Proxy gedacht hebben ware het niet dat ze daar toen nog niet van gehoord had.

Die collega was van een gevaarlijk kaliber. Ze gebruikte je woorden tegen je. Zo haalde ze dingen die je zei uit hun context, of ging maar gedeeltelijk doorgeven wat je zei. Bovendien deed het mens steeds neerbuigend als mske zei dat ze patatten met groenten en een gewoon stuk vlees hadden gegeten, bij haar waren dat altijd gerechtjes ” …à là …” uit de diepvries van de kleine Delhaize.

Op elk personeelsfeest zat ze, als een matrone met haar armen voor de borst gekruist, te kijken wat ze de werkdag daarna zou kunnen gebruiken om iemand belachelijk te maken en ze wist alles van tot met wie je geslowd had tot hoe lang je naar het klein buroke was geweest.

Later, als mske en de collega al lang van dat werk weg waren, was er de dochter van een vriendin die geen enkele jongen wou, want haar grote liefde was de oudste van die twee jongetjes, maar dat mens van een moeder van hem stak stokken in de wielen. Als het meiske dan met een ander uitging, kwam die oelewapper ineens aangewaaid en was het kind weer verloren.

Kan je je voorstellen hoe mske schrok toen Nichtje, tijdens één van hun msn-sessies vertelde dat ze met de jongste van die twee jongetjes was. En mske zei voorzichtig dat ze wel een schoonmoeder van je-van-het ging hebben, maar Nichtje wist het al, want la mama had al op een gemene manier gevraagd of ze hem betaalde om haar naar huis te voeren en toen de oudste trouwde, met een ander dan de dochter van de vriendin dan, mocht Nichtje expliciet niet mee en zei het vriendje dat het beter was om zijn moeder niet voor het hoofd te stoten.

Nichtje bedankte voor de eer en maakte het uit.

Toen Slow en mske en Nichtje een optreden van Magical Flying Thunderbirds hadden meegemaakt en dat super vonden, vroeg Nichtje of ze geen zin hadden om die ook bij hen te zien. En Nichtje stelde haar nieuwe vriendje voor. Menslief wat een schatje dat dat is. Komt die ex collega daar ineens aan, kijkt giftig naar Nichtje en het vriendje maar doet zoals gewoonlijk poeslief tegen mske en zegt: “die jeugd van tegenwoordig, dat is wat anders dan wij hé, die kunnen zich tenminste amuseren”.

mske was gemeen genoeg om te denken dat ze daar enkel rondhing om haar zonekes in het oog te houden.