Over “rood” gesproken.

Zoneke belt, iets voor negen en zegt: “mijn dochter is thuis gebracht” en mske kreeg al vieze visioenen maar Zoneke zei: “neen, neen, het is niet erg, niet op die manier”. En ineens hoorde mske de lach in zijn stem en hij zei: “je weet wel, die sandaaltjes die je zo mooi vond … ” Natuurlijk vond mske die sandaaltjes mooi, mooie rooie sandaaltjes die prettig pasten bij haar rokje en T-shirtje, rode sandaaltjes van zo ongeveer een maand oud, gekregen van Zus voor pasen.

“Wél” zegt Zoneke “mijn dochter wou zwarte sandaaltjes hebben, ze heeft ze ingewreven met zwarte blink. Ze heeft nu een zwart T-shirt ook”.