Er was eens …

een scheve situatie en een tweede scheve situatie die door een waterval aan voorvallen beiden tegelijk escaleerden in een onvermijdelijke chaos.

Zover … Slow en mske die uit die scheve situaties kwamen gooiden het ganse boelke t’hoop en gingen er samen tegen aan. Hoe juist of onjuist dat was, dat zijn zaken waar we niet over discussiëren en dat doet hier trouwens niks terzake.

Hetgeen belang heeft is de chaos die er heerst binnen de administraties. Doe je goed voor de ene, dan loop je in het vangnet van de andere. Ben je voorzichtig, dan porren ze je aan. Wil je iets doen, dan bijten ze je neus af. Administraties zijn een nachtmerrie voor de mensen die buiten hun wil om in een scheve situatie belanden en er dan maar “scheef” moeten uitgeraken en dan nog meestal scheef bekeken worden.

En zo gebeurde het …

dat ze zich ooit ergens bevonden om een probleemke uit de wereld te helpen, dat blijkbaar de wereld niet uit wou en waarop de persoon aan de andere kant ineens een oplossing boven haalde die niet in de boekskes staat. Slow en mske waren verwonderd.

Later stapten ze met hun hele dossier nog maar eens naar een instantie en legden alle bewijzen voor waarop die persoon ook uit de hoek komt met een menselijke oplossing, waar we niet gaan over uitweiden. Slow en mske waren verwonderd.

Verwonderd en dankbaar eigenlijk dat het niet allemaal robots waren en er toch menselijke tussen waren.

Na de vierde zei mske tegen Slow: “als we ooit uit die impasse geraken, dan doe ik iets voor die mensen”. Dat zullen ze doen ook.

mske is licht de tel kwijt en ze denkt dat ze dringend een lijstje moet gaan maken zodat ze niemand zal vergeten.

De oplossing die vandaag uit de bus kwam maakte mske sprakeloos. Het lijkt net of ze het nog niet kan bevattten, of ze droomt.

En misschien is het dat wel, gewoon een droom ontsproten uit haar fantasie.