Eergisteren gaat de telefoon en mske ziet dat het de man van de niet gezette handtekening is, ze neemt op en hij vraagt of hij hen morgen (gisteren dus, aangezien hij eergisteren telefoneerde) kon spreken en mske begon allerlei scenario’s te bedenken, meestal slechte. Maar aangezien er de laatste tijd toch een merkbare positieve wolk boven huize Wat is hing, wou ze nu toch niet zo direct gaan doem denken.

Er is een zwaar probleem in een ander van de filialen van de firma en aangezien de zaak voor dat ene filiaal toch nog altijd niet rond is, had de meneer aan hen gedacht.

mske was sprakeloos, maar niet zo sprakeloos dat ze niet eerst “jà” zei en dan pas twee keer slikte van het verschieten. Deze zaak is minstens twee keer de oorspronkelijk vooropgestelde, er is natuurlijk ook een nadeel, maar dat weegt niet tegen het voordeel op.

Vandaag hadden ze een afspraak bij de filiaalhouder en de zaak is beklonken.

mske was er gisteren compleet groggy van en vandaag? Vandaag lijkt het er op of ze het gewoon niet kan geloven.

En dan denkt ze soms: “en nu met volle kracht vooruit!” maar is het niet te mooi om waar te zijn?