Van de Ford Escort was er één sleutel. De verkoper had indertijd beloofd de tweede te bezorgen maar dat is er nooit van gekomen. Op zich kan er maar één persoon met de auto rijden, maar het ellendige is als je met twee bent en elk iets anders wil doen en dan afspreekt aan de auto, met de nadruk op ààn.

De Citroën heeft twee sleutels! Goed hé … ware het niet dat die ene sleutel zo ver versleten is dat je meer kans hebt om de lotto te winnen dan om de autodeur los te krijgen. Bepaald leuk is dat niet als je in een drukke stad of straat in het sleutelgat van een auto zit te morrelen.

Slow en mske gingen dan maar naar een Citroën garage. Dat is ook niet bepaald leuk, ze zijn er geen klant en wandelen er alleen maar effe binnen om een sleutelke te bestellen waar ze geen kaart van hebben, allé eigenlijk niks van hebben. De dame zegt dat ze dat gaat navragen en iets zal laten weten maar dat kan wel een weekske duren.

Morgen is het vijf weken. Vandaag heeft mske opgebeld. Die sleutel is daar! Maar ze konden hem nog niet gaan halen want de persoon aan de telefoon kende de prijs niet. mske heeft dan maar afgesproken dat ze zal wachten tot hij haar belt om de sleutel te gaan halen.

Hopelijk vraagt er intussen niemand wat ze in ’s hemelsnaam rond die Citroën loopt te hangen.