Toen Zus geboren werd had ze een geboortevlek, op haar voetje. Later viel die geboortevlek telkens onder de riempjes van haar sandaaltjes en soms had ze daar last van … maar dan meer last daarvan in haar hoofd dan aan haar voet. Zus vond dat dus maar een lastig iets en wou die vlek weg. Maar de dokters vonden dat onnodig. Er was geen gevaar aan de vlek, ze was enkel oppervlakkig met geen wortels naar het diepere weefsel, maar toch vonden ze het belachelijk om de vlek weg te halen.

En Zus zei: “als ik groot ben, laat ik ze toch weghalen”.

Zus is volwassen, de vlek is niet weg en toen mske nu enkele jaren geleden toch eens wou weten waarom Zus daar als kind zo een hekel aan gehad had, kreeg ze als antwoord: “omdat de buurjongen mij daarmee pestte; hij zei dat ik op mijn voet gedaan had”.